کتابهاى مهم اخلاقى آفات زبان را در بیست مورد شمرده اند، و در محور هر یک از آفات به شرح و بسط مسئله اقدام کرده اند. در این مقال به ذکر عناوین بیست گانه اکتفاء کرده و تفصیل آن را به مطالعه و تحقیق خوانندگان واگذار مىکنیم:
1- سخن گفتن، در چیزى که سود و منفعت براى شنونده ندارد.
2- اضافه و زیادى گفتن در حدى که، باعث رنج و زحمت دیگران شود.
3- باطل گفتن.
4- مراء و مجادله کردن.
5- پیچیده و مغلق گفتن، در حدى که مستمع نتواند از گفتار استفاده کند. به تعبیر دیگر: هنرنمایى کردن براى نشان دادن شخصیت علمى خویش.
6- فحش و ناسزا و بد گویى.
7- بى جا لعنت کردن مردم.
8- غنا.
9- شوخى.
10- مسخره و استهزاء کردن مردم.
11- سخن گفتن به صورتى که در مردم ایجاد دشمنى کند.
12- فاش کردن اسرار مردم.
13- وعده دروغ.
14- دروغ.
15- غیبت.
16- سخن چینى و نمامى.
17- دو زبانه بودن.
18- تعریف و تمجید و مدح بىجا یا تملق گویى.
19- سئوال بى مورد.
20- تهمت