فلسفه روزه داری - بشنو این نی چون حکایت می کند

»» فلسفه روزه داری
امام صادق(ع) فرمود: خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا و ندار( غنی و فقیر) مساوی گردند.( من لا یحضره الفقیه، ج2، ص43
فلسفه روزه داری، تکامل جسم و جان است . چرا که گفته اند : عقل سالم در بدن سالم است . دانشمندان اسلامی و غیراسلامی در این باره جزوه ها و کتاب های زیادی نوشته اند و برخی از آثار آن را بیان کرده اند ؛ از جمله : رفع سوء هاضمه ، تقویت بهداشت عمومی ، جلوگیری از آپاندیس ، ‌پاک سازی مجاری ادرار ، رفع بیماریها و امراض جلدی و دفع چربی های زاید . روزه در درمان بیماری های غیرقابل علاج مؤثر است . به هر حال نقش روزه داری در سلامت تن و تکامل روح غیر قابل انکار است . پیامبر ( ص ) فرمودند : ( صومو تصحوا ؛ روزه بگیرید تا سلامت شما تضمین شود . ) شاید به همین دلیل باشد که قضای روزه واجب است . حتی زن حائض که قضای نمازهایش بر او واجب نیست ؛ اما قضای روزه های نگرفته بر او واجب است . روزه تمام دستگاههای بدن ، بافت ها ، رگ ها و غده ها ، اعصاب ، اجزای بدن ، روده ها و شرایین را از خستگی بیرون می آورد . زیرا در اثرعملیات مداوم و شبانه روزی ، ‌قسمت های مختلف بدن ، سست و ضعیف می گردد. .
اشتباه نشود اینکه گفتیم در اثر روزه گرفتن استراحت می کند ، معنای آن این نیست که از عمل باز می ماند ، بلکه معنای آن این است که از سرعت عمل خود می کاهد تا استراحت کند و خستگی خود را بگیرد و بدین ترتیب روزه ، ضعف ، احتقان ( بند آمدن ادرار ) ، چاقی بدن ، تصلب شرایین و زخم معده را برطرف می سازد. .
درست به همین دلیل است که می گوییم ، روزه عمر را طولانی میکند ، به جسم نشاط می دهد و انسان را از کسلی و سستی نجات می بخشد و از مرض ها و دردها آزاد می کند .
اخیراً در اروپا و بسیاری کشورهای دیگر بیمارستان هایی افتتاح شده که از طریق روزه ، بسیاری از بیماری ها و مرض ها را معالجه می کنند . وقتی ماه رمضان فرا می رسد برنامه های زندگی عوض می گردد و همین تغییر برنامه ، روح انسان را تازه می کند و به انسان نشاط میدهد ، زیرا روح انسان ، تغییر برنامه های خوراک و خواب و امثال آن را درک می کند . این مطلبی است که تجربه و روان شناسی آن را روشن ساخته است . به روزه داران در هنگام افطار نشاطی دست میدهد که با هیچ نوع نشاط دیگری برابری نمی کند . زیرا شخصی که در طول روز بایستی بعضی از مسائل را رعایت می کرده ( خوردن - آشامیدن ) هنگام افطار احساس می کند از این قید و بند رهایی یافته و همین درک آزادی ، یک نوع خرسندی برای انسان به ارمغان می آورد . در روایت وارد شده است که برای روزه دار ، دو خرسندی وجود دارد : یک خرسندی به هنگام افطار و دیگری موقع دیدار خدا. .
در اثر روزه اطمینان و آسایش برای انسان به وجود می آید ، زیرا انسان درک می کند که با روزه داری با خدای جهان و آفریننده خود رابطه پیدا کرده است . قرآن کریم می فرماید : ( آگاه باشید که با ذکر خدا قلب انسان اطمینان پیدا می کند ) و بدون تردید ، اطمینان ، از بهترین وسایل دفع کننده اضطراب و وحشت و ترس است. .
روزه از دیدگاه دانشمندان
دکتر ( الکسیس کارل ) در کتاب انسان موجود ناشناخته می نویسد : ( با روزه داری قند خون در کبد می ریزد و چربی هایی که در زیر پوست ذخیره شده اند و پروتئین های عضلات و غدد و سلول های کبدی آزاد می شوند و به مصرف تغذیه می رسند ) . دکتر کارل می گوید : ( لزوم روزه داری در تمام ادیان تأکید شده است . در روزه ابتدا گرسنگی و گاهی نوعی تحریک عصبی و بعد ضعفی احساس می شود ، ولی درعین حال ، کیفیات پوشیده ای که اهمیت زیادی دارند ، به فعالیت می افتند و بالاخره تمام اعضاء مواد خاص خود را برای نگه داری و تعادل محیط داخلی و قلب قربانی می کنند و به این ترتیب روزه تمام بافت های بدنی را می شوید و آن ها را تازه می کند.
دکتر ( ژان فروموزان ) روش معالجه با روزه را شست و شوی اعضای بدن تعبیر می کند که در آغاز روزه داری ، زبان باردار است ، عرق بدن زیاد است ، دهان بدبو است و گاه آب از بینی راه می افتد ، که همه این ها علامت شروع شست وشوی کامل بدن است . پس از سه چهار روز بو برطرف می شود . اسید اوریک ادرار کاهش می یابد و شخص احساس سبکی و خوشی خارق العاده ای می کند . در این حال اعضا هم استراحتی کافی دارند . دکتر ( تومانیانس ) راجع به فواید روزه داری می نویسد : ( فایده بزرگ کم خوردن و پرهیز نمودن از غذاها در یک مدت کوتاه آن است که چون معده در طول مدت یازده ماه مرتب پر از غذا بوده در مدت یک ماه روزه داری مواد غذایی خود را دفع می کند و همین طور کبد که برای حل و هضم غذا مجهور است دائماً صفرای خود را مصرف کند ، در مدت سی روز ترشحات صفراوی را صرف حل کردن باقی مانده غذای جمع شده خواهد کرد . دستگاه هاضمه در نتیجه کم خوردن غذا ، اندکی فراغت را حاصل نموده و رفع خستگی می نماید. روزه یعنی کم خوردن و کم آشامیدن در مدت معینی از سال و این بهترین راه معالجه وحفظ تندرستی است ، که طب قدیم و جدید را از این حیث متوجه خود ساخته . مخصوصاً امراضی را که بر دستگاه هاضمه ، به خصوص کلیه و کبد عارض می شود و به توسط دارو نمی توان آن ها را علاج نمود ، روزه به خوبی معالجه می نماید . چنانچه بهترین دارو برای برطرف ساختن سوء هاضمه نیز روزه گرفتن است..
دکتر ( گونل پا ) فرانسوی می گوید : ( چهار پنجم بیماری ها از تخمیر غذا در روده ها ناشی می شود که همه با روزه اصلاح می گردد)
دکتر ( آلکسی سوفورین ) در کتاب خود می نویسد ( جسم به هنگام روزه به جای غذا از مواد باقی مانده در بدن استفاده کرده و آن ها را مصرف می نماید و بدین وسیله مواد کثیف و عفونی ای که در جسم هست و ریشه و خمیره بیماری ها از آن ها است ،از بین می رود . روزه سبب بهبودی همه بیماری ها است . بنابراین شایسته است که جسم خود را به وسیله روزه ، نظیف و پاکیزه کنید.
دکتر ( کاریو ) امریکایی می نویسد : ( هر شخص بیمار باید در سال مدتی از غذا پرهیز کند . زیرا مادامی که غذا به تن می رسد میکروب ها در حال رشدند ، ولی هنگامی که از غذا پرهیز می کند ، میکروب ها رو به ضعف می روند ) . وی هم چنین می افزاید ( روزه ای که اسلام واجب کرده ،‌ بزرگ ترین ضامن سلامتی تن می باشد .

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 87/4/31 :: ساعت 9:38 صبح )