شخصى به درون مسجد الحرام، کنار کعبه آمد، به ابوذر گفت: چنان به على علیهالسلام دارى نگاه مىکنى که پلک نمىزنى، مست قیافه على علیهالسلام هستى. ابوذر گفت: چه مىگویى؟ من کنار پیغمبر صلىاللهعلیهوآله نشسته بودم، هیچ کس بین من و رسول خدا صلىاللهعلیهوآله فاصله نبود، پیغمبر صلىاللهعلیهوآله به من فرمود:
« النظرُ اِلى على بن ابى طالب عبادةٌ والنظر الى الوالدین برأفةٍ و رحمةٍ عبادة »
ابوذر! نگاه به چهره على عبادت است. نگاه به صورت پدر و مادر از روى رأفت و رحمت عبادت است، یعنى پیش خدا، حد و اندازه حق پدر و مادر تا حد حق على علیهالسلام بالا رفته است.
« و النظر فى المصحف عبادةٌ »
نگاه کردن به صفحه قرآن، ولو آن را نخوانى، عبادت است.
« و النظر الى الکعبة عبادة »