قبرسازی یکی دیگری از فعالیت‌های قابل تأمل بهائیت است که توجه را به خود جلب می‌کند. بی‌شک فعالیت فرقه‌ها، برنامه‌ریزی شده و در پی اهدافی است که بعضاً به آسانی قابل شناسایی نیست، لیکن درباره این پروژه بهائیت (قبرسازی) به چند نکته می‌توان اشاره کرد:

1. بهائیت فرقه‌ای مرده پرست است. همه می‌دانند که بهائیان سرکرده خود، یعنی حسین علی بهاء را می‌پرستند و بر قبرش سجده می‌کنند؛(1) شاید این قبرسازی نیز الگو گرفته از همین ماجرا باشد.

2. احساس غربت. شاید بهائیان می‌خواهند خود را به آب و خاک مکانی که در آن زندگی می‌کنند نسبت دهند، از این‌رو با قبرسازی، می‌خواهند برای خود اصالتی فراهم کنند تا مرهمی بر تنهایی و احساس غربتشان باشد.

3. تفاخر به مردگان خیالی. زیاد نشان دادن جمعیت خود و بالا بردن آمار فرقه تا بتوانند خود را به عنوان اقلیتی از اقلیت‌های کشور معرفی کنند و در جایگاه‌های گوناگون از این مردگان خیالی بهره‌های مادی و معنوی ببرند.

اکثریت در هیچ یک از ادیان الهی یک ارزش نیست، ولی جمعیت حق‌مدار و خداجو یک ارزش است که هیچ کس آن را انکار نمی‌کند؛ به این معنا که مؤمنان به سبب عقاید حق‌طلبانه کامل خود، بسیار قوی‌تر در میدان عدالت وارد می‌شوند و هرگز دست از تلاش و کوشش برای تحقق عدالت قسطی برنمی‌دارند.

پیامبر امین(صلی الله علیه و آله و سلم) بر اساس همین بینش و نگرش، خواهان افزایش جمعیتی مسلمانان می‌شود و آن را به عنوان یک ارزش مطرح کرده و می‌فرماید: «تناکحوا تناسلوا تکثروا فانی اباهی بکم الامم یوم القیامه حتی بالسقط، ازدواج کنید و تولید نسل داشته باشید و فرزندان را افزایش دهید، حتی اگر کودکی سقط شود، این کار را انجام دهید تا من در روز قیامت به شما بر امت‌های دیگر مباهات کنم.»(2)

لازم به ذکر است که این مباهات، به جهت کثرت جمعیتی است که عقایدی حق‌طلبانه و عدالت محور دارند، نه کثرتی که ارزشی را در پی ندارد.

در برابر این اندیشه الهی، گروهی تنها در پی تفاخر به جمعیت خود هستند و تا جایی پیش می‌روند که به قبرستان‌ها رفته و قبرسازی می‌کنند(3) تا با شمارش آنان، بر جمعیت خود افزوده و خود را اصالت‌دار و جز گروهک‌هایی به شمار آورند که پیروان بسیاری داشته و دارند که البته این نیز چون دیگر آموزه‌های این فرقه، کپی‌برداری از دیگران است. این گروه همان بهائیت است که در مقالات گوناگون از الگوگیریشان از دیگر فرق انحرافی نوشتیم.

در گزارشات فراوانی هست که بهائیان در قبرستان‌های گوناگون، دست به قبرسازی زده و می‌کوشند تا جمعیت خود را بیش از آن چه هست نشان دهند و هر از چند گاهی با خبرپراکنی و مظلوم‌نمایی، مدعی تخریب قبرستان‌های خود توسط دولت ایران می‌شوند و این گونه می‌خواهند توجه‌ها را به خود جلب کنند.

آری بهائیت در این‌باره از اعراب جاهلی الگو برداشته است، قبرسازی و افتخار به قبرستان‌ها؛ چیزی که خدای سبحان از آن باز داشته و درباره آن می‌فرماید: «أَلْهاکُمُ التَّکاثُرُ؛ حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقابِرَ؛ افزون طلبى(و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته(و از خدا غافل نموده) است تا آنجا که به دیدار قبرها رفتید(و قبور مردگان خود را برشمردید و به آن افتخار کردید)»(4)

خدای سبحان قبرستان‌ها را مایه عبرت قرار داده است نه مایه تفاخر؛ از این‌رو به چنین کسانی وعده جهنم داده و می‌فرماید: «لَتَرَوُنَّ الْجَحیم‏»(5)

پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز ابوذر را به زیارت قبور سفارش کرده و می‌فرماید: «ای اباذر! به زیارت مردگان برو که تو را به یاد مرگ و آخرت می‌اندازد.» پس زیارت قبور برای خدا ترسی و یادآوری یاد مرگ و آخرت و روز قیامت است نه برای تفاخر به مردگان.(6)

پانوشت:
1. مقاله قبله بهائیت؛ پایگاه جامع شناخت بهائیت.
2. کافی 5/ 333 و 334؛ تهذیب 7/ 400، ح25017.
3. شیعه آنلاین، خبر: 15168.
4. سوره تکاثر، آیه 1 – 2.
5. سوره تکاثر، آیه 6.
6. الدعوات، ص 277