بهترین دوستان‏

انسان بر فرض این که نتواند در عالم ظاهر و در مرحله شهود همنشینانى آگاه و رفیقانى سالک راه و دوستانى با عزّ و جاه بیابد که از نفس آنان و کمال و معنویت و راه و رسم و اعمال پاک و منششان بهره‏مند شود و خود را به مدارج انسانیت و کمال آدمیت برساند، ولى درب عالم معنى و فضاى ملکوت هرگز به روى انسان بسته نیست، عالمى که مى‏توان از طریق آیات قرآن و روایات استوار، وارد آن شد و با دوستانى چون پیامبران و صدیقان و شهیدان و صالحان از راه دل و ارتباط روح، همنشین گشت و از سرمایه‏هاى معنوى و ارزش‏هاى الهى آنان و هدایت و خیرخواهى و دم حیات بخششان بهره‏مند شد.

اینان- چنانکه آیات قرآن و روایات مى‏گویند- تا روز قیامت اسوه و الگوى انسان در همه امور و شؤون حیات‏اند.

اینانند که باید انسان- با کمک آیات و روایات یا با یارى مربیان دلسوز و آگاه- به وجود و فرهنگ و اعمال و عقاید و اخلاقشان معرفت پیدا کند و به تدریج از منش و روش پاکشان رنگ بگیرد تا نهایتاً در حد ظرفیت خود همرنگ آنان شود و مقامات معنوى و کمالات الهى و اطوار ملکوتى در انسان، شکوفا گردد و در نهایت همانطور که در دنیا از طریق معرفت و ایمان قلبى و ارتباط روحى با آنان به همنشینى برخاسته‏ و دست دوستى در دست آنان گذاشته و از هدایت آنان بهره‏مند گشته، در آخرت هم در بهشت عنبر سرشت براى ابد همنشین آنان گردد که آنان نیکو رفیقانى براى انسان هستند چنانکه قرآن مى‏فرماید:

[وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفِیقاً]

و کسانى که از خدا و پیامبر اطاعت کنند، در زمره کسانى از پیامبران و صدّیقان و شهیدان و شایستگان خواهند بود که خدا به آنان نعمت [ایمان، اخلاق و عمل صالح‏] داده؛ و اینان نیکو رفیقانى هستند.

پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله در روایتى مى‏فرماید:

... مقصود از انبیا من و منظور از صدیقین على بن ابى طالب و شهدا حسن و حسین و صالحین حمزه و امامان پس از حسین هستند.

از آنجا که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و امامان علیهم السلام از طریق قرآن و روایات متین و محکم حضور هدایتى و معنوى در جامعه انسانى دارند و انسان مى‏تواند با آنان همراه و همراز باشد، باید گفت: آن بزرگواران بهترین دوستان و برترین معاشران و دلسوزترین رفیقانى هستند که انسان از پرتو وجودشان و رابطه با هدایتشان مى ‏تواند مؤدب به آداب الهى و متحقق به حقایق انسانى و متجلى به جلوات معنوى گردد.

این دوستان برتر و رفیقان بهتر، از استوارترین باورهاى حقّه و عقاید پاک و اعمال صالحه و اخلاق حسنه و عدالت و قسط و صدق و امانت و وفا و صفا و درستى و راستى و صلاح و سداد و عفّت و اجتهاد و کرامت و شرافت و فضیلت و محبت و خیرخواهى و مهرورزى برخوردارند و چون انسان در عالم معنى و جهان باطن به دلالت قرآن و روایات با آنان همراه گردد و دل به ارزش‏هاى ایشان دهد، بر اساس اثرپذیرى، به رنگ آنان درآید و در قیامت لایق همنشینى آن بزرگواران شود. همچنانکه قرآن مى ‏فرماید:

[وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفِیقاً].

و اینان نیکو رفیقانى هستند.

این فقیر الى اللَّه که خود در کسوت روحانیت هستم و تا کنون که این‏ جزوه را مى‏نویسم بیش از سى و پنج سال است در نقاط مختلف ایران و برخى از ممالک اروپایى و عربى به توفیق حق به تبلیغ معارف الهیه مشغولم، بسیارى از مستمعان گمراه را از طریق آیات قرآن و روایات با خدا و پیامبران و امامان آشنا نموده و زلف حیات آنان را با زلف هدایت حق و پیامبران و امامان گره زده‏ام و از این راه نتایج بسیار عالى در انقلاب حال و اخلاق و اعمال آنان دیده‏ام و به عبارت دیگر مشاهده نموده‏ام که بسیارى از شنوندگانى که از گردونه دین خارج بوده‏اند با آشنا شدن با خدا و پیامبران و امامان در درون خود و ادامه زندگى در کنار معنویت آنان و قبول هدایتشان، به مدار دین بازگشته و انسان‏هایى متین و مؤدب و متدین شده و به منابع خیر و هدایت تغییر یافته‏اند.

در این زمینه تا کنون چندین هزار نامه در طول مدت تبلیغم از گناه‏کاران، و معصیت‏کاران حرفه‏اى و چه بسا از برخى افراد یهودى و مسیحى و لائیک به دستم رسیده که با شنیدن حقایق دینى و معارف الهى از کژ راهه و بى‏راهه برگشته و دست به دامن رحمت و مغفرت خدا که بهترین رفیق است زده‏اند و به پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و امامان علیهم السلام متوسل شده و آنان را به رهبرى در زندگى خود انتخاب نموده و از فرهنگ پاکشان براى رشد و کمال خود و تامین سعادت دنیا و آخرتشان بهره گرفته‏ اند