چه نیکوست که در این مسئله به بیان پروردگار بزرگ عالم در قرآن مجید توجه کنید:
«وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها* وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها* وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها* وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشاها* وَ السَّماءِ وَ ما بَناها* وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها* وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها* فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها* قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها* وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها» .
«سوگند به خورشید و گسترش روشنىاش، و به ماه هنگامى که از پى آن برآید، و به روزچون خورشید را به خوبى آشکار کند، و به شب هنگامى که خورشید را فرو پوشد، و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد، و به زمین و آنکه آن را گستراند، و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، پس بزهکارى و پرهیزکارىاش را به او الهام کرد. بىتردید کسى که نفس را [از آلودگى پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. و کسى که آن را [به آلودگىها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد».
کلمه «الهام» در آیه شریفه، هم به معناى آگاهىها و معلومات فطرى، و هم به معناى وحى است، و «فجور» به معناى دروغ که ریشه گناهان و به معناى معصیت و مخالفت حق و عدول از آن و فساد و کفر و زنا و خلاصه هر معصیتى است.