در مقدمه کتاب سودمند و پرقیمت «نهج الفصاحه» درباره کلام پیغمبر صلى الله علیه و آله آمده است:

«فصاحت نبى اکرم صلى الله علیه و آله موهوب بود نه مصنوع، آن جان نیرومند که نورافکن تاریخ بود، با آن اقتدار عجیب بر احاطه معانى که خدایش داده بود، با آن تسلط شگفت‏انگیز که بر لهجات عرب، خاصه لهجه مهذب و کامل قریش، داشت، با آن قوت عزیمت و استقامت طبع، که با حوادث سهمگین تحدى مى‏کرد، با آن صفاى خاطر که چون آسمان، بلند برتر از حوادث بود و غبار کدورت آسان نمى‏گرفت، به حق در سایه قرآن به مرحله مادون آن بى‏منازع به او رنگ فصاحت تکیه زده بود. به راستى که خداوندش براى ابلاغ رسالت نیکو پرورانده بود، و براى وصول بدان اوج کمال که خلوتگاه راز است، همه رنج‏هاى گوناگون حیات را از مرارت یتیمى، گزش فقر، داغ فرزند، هول دائم از خطرات، حیرت نابسامانى، محنت غربت و برتر از همه، انزواى توان فرساى کشنده؛ یعنى بلاى تنهایى در جمع بى‏خبرانِ پر مدعا، چشیده بود».

چنین شخصیت بى‏نظیرى از طرف خداى بزرگ، مأموریت ابلاغ دین را داشت، دینى که منبع فیض آفرینش به او وحى مى‏کند، تا او در سایه شخصیت والایش به جهانیان برساند، آیینى که سرچشمه وجود، عالم، عادل، حکیم و آفرینش، به وى ابلاغ مى‏نماید و او را مأمور تبلیغ آن مى‏کند، دینى که سرچشمه آن حق و رساننده به نبى اسلام، امین وحى و قانون اساسیش قرآن و مأمور تبلیغش چنین رادمردى باشد، باز هم مى‏توان گفت در دنیاى علم آنهم دنیایى ناقص و ناتوان از اخلاق و معنویات، و دنیایى که علم در او چون نقطه صفر و مجهولات بى‏نهایت است، مانع از ترقى، پیشرفت، تعالى و تمدن است؟

آیا رد چنین شخصیتى دلیل بر کمال بى‏انصافى، جهالت و حماقت نیست؟

آیا شخصیتى چون پیغمبر صلى الله علیه و آله که تمام کمالات و اوصاف انسانى، در حد اعلا، در او جمع بوده و جزئیات زندگى کسى چون او، در تاریخ منعکس نشده و تاریخ مانند او را در فضایل بیاد ندارد، ممکن است پایه‏گذار دینى باشد که مانع از ترقى و تعالى بشر گردد؟!!

ما قبول داریم دنیاى امروز دنیاى علم است؛ ولى بشر افسار گسیخته، تمام معنویات را از دانش جدا کرده و جز معلومات خشک طبّى، نجومى، ریاضى، فیزیکى، اسلحه‏سازى، روانشناسى بى‏روح و تاریخ و جغرافیا و.. چیزى براى بشر نگذاشته، علم، امروز جز این که وسایل راحتى براى جسم بشر، از تمام برنامه‏ها ساخته، آن هم عده‏اى قلدر و زورگو و ثروتمند از آن کمال بهره را مى‏برند، آیا کار دیگرى کرده و معجز دیگرى از او سرزده است؟

امروزه ممالک متحده، از بهترین برنامه‏هاى علمى، سیاسى و مالى در جهان بهره‏مندند و کشورى در جهان همدوش او نیست، در حالى که چراغ علم و دانش، در آمریکا به طور چشمگیرى روشن است، آنچنان که پایش به کره ماه رسید؛ ولى از نظر معنوى و اخلاقى در رأس فقیرترین کشورهاى جهان است، به طورى که آن کشور بیشتر به جنگلى پر از حیوانات درنده و وحشى شبیه است، تا به کشورى انسان‏نشین.

چه خوب است آنها که مى‏گویند: دنیا، دنیاى علم است؛ یعنى سعادت، نجات و خوشبختى در سایه این دنیاست، برنامه زیر را که یکى از صدها برنامه ننگین در آمریکا است، بخوانند و از این رجز خوانى آمیخته با غرورِ تو خالى و شبیه «من آنم که رستم بود پهلوان» دست بردارند؛ زیرا جهان غرب، در تمام علوم پیش‏رفته است؛ ولى رجز خودنماییش را اینان مى‏خوانند، و عجیب‏تر آن که عده‏اى پس از بیرون آمدن از سینما و کاباره و برخى پس از تعلیم گرفتن از شب‏نشینى‏هاى نامشروع و گروهى پس از بیرون کردن سر از تریاى طویله‏ «1» و مست شدن از برنامه‏هاى ننگین و رسواى مراکزى چون کاخ جوانان و دیگر مراکز فساد، به جاى بیدار شدن و بیرون آمدن از منجلاب فساد و حفظ قداست عمر عزیز و گرانبها، از مصرف شدن در این برنامه‏هاى جهنمى، تمام حملات ناجوانمردانه خود را، متوجه دین و اهل دین کرده و مکتبى را که خداى عالم براى سعادت انسان، به وسیله پیغمبر بزرگ، به بشر عرضه کرده است مانع از ترقى مى‏دانند!