نقل است که یکی با بشر مشورت کرد که: دو هزار درم حلال دارم ، می خواهم که به حج بروم .

بشر گفت: تو به تماشا می روی . اگر برای رضای خدای می خواهی کاری انجام دهی وام چند فقیر که از پرداختش عاجز شده اند بپرداز یا به یتیمی و یا به خانواده ی بی بضاعتی بده که راحتیی که به دل ایشان برسد از صد حج با ارزش تر است.

من خیلی سال پیش آن حدیث را شنیده ام و الان منبعش در خاطرم نیست.

ولی اگر شما به دنبال مضمون هستید حدیثی دیگر هست دقیقا با همان مضمون و کمی هم داغ تر که البته به آن معروفی نیست. حدیث و منبعش در زیر آمده:

من عشق فکتم و عف و صبر فمات مات شهیدا و دخل الجنة
کسی که عشق بورزد و آن را پنهان کند و پاکدامنی و صبر را پیشه خود کند و در آن حال بمیرد همچون شهیدی از دنیا رفته است و داخل بهشت خواهد شد.
ابن ابى الحدید معتزلى، "شرح نهج البلاغة"، 20 جلد در 10 مجلد، که این حدیث در صفحه ی 233 جلد 20 باب "نبذ و حکایات حول العفة" می باشد.

انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشى قم، 1404 هجرى قمرى‏

و البته باز هم با همین مضمون در سخنان امام علی ع -جملات قصار شماره 474 نهج البلاغه- هست که: "مزد جهادگر کشته شده در راه خدا بیشتر نیست از مرد پارسا که -معصیت کردن تواند- لیکن پارسا ماند. و چنان است که گویی پارسا فرشته ای است از فرشته ها"