قطره قطره شراب ناب یادگار حاج اسماعیل دولابی

کتاب مصباح الهدی

...

 هاست، روح های شما درون روح هاست، و … . آیااز این واضح تر بگویند که اهل بیت در درون خود شما 

می باشند؟ پس برای دیدار و وصال آنان، سر به گریبان فرو ببرید و در درون خودتان بدنبال ایشان بگردید.

سلام...

مردزیبای جوانی بودبه نام نارسیسوس که روزی عکس خودرادرآب دید وعاشق خودشد

اوهرروزکناررودخانه می رفت تازیبایی خودراتماشاکند

او آنچنان مجذوب تصویرخویش می شدکه روزی دررود افتاد وغرق شد

درجایی که اودرآب افتاده بودگلی روییدکه آن رانرگس نامیدند.

حیوانات وپریان جنگل وگلها وهمه وهمه برای

اومیگریستندآنقدرگریه کردندتا اشک آنهاتمام شد

به کناررودآمدندتاازرودآب(اشک)بگیرندودیدندآب رودکه شیرین

بودحالاازاشک چشم رودشورشده

پریان پرسیدند:چراگریه میکنی؟ رودگفت:برای نرگس.

پریان گفتند:درسته.ماهمیشه دنبال اوبودیم تااو راتماشاکنیم

اماتنهاتوبودی که میتوانستی ازنزدیک زیبایی اوراتماشاکنی.

آنگاه رودپرسید:مگرنرگس زیبابود؟

پریان شگفت زده پرسیدند:اوهرروزکنارتو می‌نشست وبه روی تو

خم میشدچه کسی بهترازتواین را میداند؟

رودلحظه ای ساکت شدوبعدگفت:من برای اوگریه میکنم

اماهرگزمتوجه زیبایی اونشده بودم.

من برای نرگس گریه میکنم چون هربارکه به روی من خم میشد

درعمق چشمانش زیبایی خودرامیدیدم.

قطره قطره شراب ناب یادگار حاج اسماعیل دولابی

کتاب مصباح الهدی

...

یک جهت حرمت غیبت این است که از بدیها حرف زده ای.

باید از بدیها حرف نزنی تا از خود آن شخص و از اجتماع محو شود.

خداوند از گناهان مؤمن غضّ بصر کرد و از نگاه به آن چشم فرو پوشید و به تو گفت از نظر من تو اصلا

گناه نداری. تو هم ناچاری بپذیری و قبول کنی، چون نمی توانی به خدا بگویی شما خبر ندارید

 و من گناه دارم. حالا که خدا با تو این کار ا کرد، تو هم با زیر دستهایت همین کار را بکن.

خدا که صفات ندارد. صفات خدا همان محمد و آل محمدند. غفران خدا همان غفران محمد و آل محمد است.

 بیا یقین کن که غفران محمد و آل محمد هیچ گناهی برای خلق باقی نمی گذارد

...

یا علی مددی

آن سر که بود بی خبر از می خسبد

آنکس که خبر یافت از او کی خسبد

می گوید عشق در دو گوشم همه شب

ای وای بر آن کسی که بی وی خسبد

"حضرت مولانا"

یا علی مددی

قسمتی از نشانه های یک مؤمن از دیدگاه حضرت علی (ع)

طی هفته ی گذشته ، فرصتی دست نداد تا مطالب نابی را از کتاب فوق العاده ی « مصباح الهدی» که با بیانی

ساده و رسا براحتی (اگر بخواهیم) پیاله هایمان را لبریز از می ناب می کند

، به این سرزمین منتقل کنم . ولی طبق قرار معهود با سخنان نوش تر از عسل ساقی تشنگان ،

«ادامه ی خصوصیات انسان مؤمن از دیدگاه حضرت علی (علیه السلام)»

مؤمن کسی است که :

وسیله معاش خود را از راه پاکیزه و شایسته فراهم می آورد ، و با دیگران با خلق و خوی خوش رفتار می کند ، نیت

و باطن او پسندیده است.

کوشش او در این است که ازطرف او به کسی بدی و آزاری نرسد ،

در روابط خود با مردم رعایت انصاف را نموده و آنچه را به خود روا نمی دارد ، حاضر نیست درباره ی دیگری انجام

 دهد.

از آنچه بیش از اندازه حاجت دارد در راههای شایسته مصرف می کند ،

( تا حدود امکان ) از گفتن مطالب غیر لازم خودداری می کند

هر تلاشی را از کوشش خود خالص تر می بیند. ( سعی می کند خالصانه تر تلاش نماید)

متوجه عیوب خویش است.

یار و یاور کسانی است که با او در زندگی نزدیکند ، نسبت به اطفال بی سرپرست بمنزله ی پدر است.

عقل خود را به کار می بندد و بنابر این از ارتکاب بدیها شرم دارد

با قناعت و بزرگ منشی رفتار می کند بنابراین از دیگران و هر آلودگی بی نیاز است.

فروخورنده ی خشم است.

متبسم و شاداب است.

سبکبار و آسان گیر و در زندگی میانه رو است ( نه به تجمل پرستی و نه به نکبت و ذلت تن می دهد).

خوشرو و خوش برخورد است

برخوردهای او جالب و بزرگوارانه است ( اگر دعوایی هم با کسی دارد مرتکب امور نامناسب و پست نمی شود)

چه در موقعی که به او درباره کاری مراجعه می شود و چه وقتی خودش کاری را به کسی مراجعه می کند این کار او از روی کرامت و بزرگواری خواهد بود.

او را از کسالت و بی حالی دور می بینی ( با نشاط کار می کند)

جهل خود را در موارد زندگی برطرف ساخته است

کار (های) او آسان است و پیچیدگی ندارد

همسایه اش از او در امان و آسایش است

بردباری او آمیخته با متانت است

کار او بر پایه ای محکم ستوار است

نشاط و شادابی او همیشگی و پایدار است.

در نهان و آشکار ، خیرخواه و نصیحتگر است

صمیمیت او بالاتر از حسادتش می باشد ، دوستی او بر حسادتش غلبه دارد

بخشش او بالاتر از کینه اش هست

از روش اهل خیر که پیش از او زندگی می کرده اند ، پیروی می کند و بنابراین قابلیت آن دارد که :

یا علی مددی

و این بحر نیز به قدری ژرف و عمیق است که صید چند دُرّ گرانقدر از میان انبوه آن میسر نمی شود مگر در آن غرق

یعنی آنها را ول کن گردو بازی کنند.خواض با غواص فرق دارد. غواص در دریای توحید فرو می رود و جواهر ایمان

 و انسانیت بیرون می آورد ولی خواض می نشیند و برای کلک زدن می بافد.

خوض اثر جهل است. هر کسی که هر جا می رود به دنبال این است که عیب پیدا کند و بیرون بیاورد، خواض

 است و هر کسی که می رود حُسن پیدا کند و چیز قیمتی در بیاورد ، غواص است.

* " لا اله " یعنی من نیستم، هیچ غیری نیست. " الاّ " تشدیدش یعنی اگر چیزی باقی مانده است کاملاً پاک کن. آن

 وقت بگو: " الله ". حالا دیدی که غیر از خدا هیچ کسی و چیزی نیست. هر چه غیریت دارد، فراموشی دارد، همه

را پیامبر اکرم (ص) باطل کرد.

* پیغمبر اکرم هیچ فاصله ای بین عبد و مولا باقی نگذاشت. گفت: لا اله، اله یعنی خود عبد ، خود عبد را که فاصله

 بود برداشت.

* در " لا اله" هر چه غیر خداست را از دل بیرون کن. در " الاّ " تشدید را محکم ادا کن تا اگر چیزی باقی مانده از

ریشه کنده شود و وجودت پاک شود. آن گاه " الله" را بگو تا همه ی دلت را تصرّف کند.

* سلام نام خداست و سلام علیکم یعنی خدا با شماست. چه خوب است که آدمی در همه کس خداوند را ببیند.

* وقتی می گویی لا اله الاّ الله ، نه دنیا می ماند، نه عادت و رسوم، نه آبروداری بین اهل دنیا؛ همه از بین می رود. لا

 اله یعنی هرچه واله کننده ی من است دور اندختم الاّ الله را.

درست دقت کن اگر می ارزد آن را بگو، بی حساب نگویی، که وقتی واله کننده ها رفتند فریادت بلند می شود.

خداوند به حضرت موسی (ع) فرمود: هر چه را در دستت است بینداز.

به ما فرمود: بگو لا اله الاّ الله. یعنی هر چیزی جز خدا که تو را واله کرده بینداز.

نکند مثل امت موسی (ع) ، ما هم به محمد و آل محمد بگوییم اجعل لنا الهاً کما لهم آلهه یعنی همانطور که اهل دنیا

چیزهایی دارند که آنها را واله کرده است به ما هم از آن واله کننده ها بدهید.

* از هر چیز تعریف کردند بگو مال خداست و کار خداست. نکند خدا را بپوشانی و آن را به خودت یا به دیگران

نسبت بدهی ، که ظلمی بزرگتر از این نیست. اگر این نکته را رعایت کنی از وادی امن سر در می آوری. هر وقت

 خواستی از کسی یا چیزی تعریف کنی از ربّت تعریف کن. بیا و از این تاریخ تصمیم بگیر حرفی نزنی مگر از او. هر

 زیبایی و خوبی که دیدی ربّت رو یاد کن، همان طور که امیر المؤمنین (ع) در دعای اول ذی الحجه می فرماید: به

عدد همه ی چیزهای عالم لا اله الاّ الله.

* چه خوب است که انسان جز از خدا سخن نگوید. همیشه حرفت را ذکر خدا قرار بده و اگر هم خواستی با دیگر

 انسانها صحبت کنی با لسان خدا حرف بزن. انشاءالله دیدهایتان باز شود تا فقط با خدا حرف بزنید. فقیر مگر دیوانه

 است که با فقیری همچون خود حرف بزند. خواسته ات را از خدا که غنی است بخواه. خلق آلت و اسبابی در

دست خدا هستند و مخلوق اویند.

یا علی مددی

*کتاب مصباح الهدی*

- در شبانه روز، ترجیحاً دل شب، ده دقیقه ای با خدا خلوت کن، وضو بگیر و سر سجاده ات بنشین و به خداوند

عرض کن به دیدار شما آمده ام. اگر خطاهایت و افکار دنیوی به ذهنت آمد چند بار استغفار کن برطرف می شود

فضای دلت خلوت و روشن می شود. اگر بر این کار مداومت نمایی این ده دقیقه همه ی اوقات شبانه روزت را

خواهد گرفت.

- هم بزرگ ما را آفریده و هم ما را بزرگ آفریده است. ارزش هر مصنوعی به صانع اوست. ما را خدا آفریده است.

 پس ما را بزرگ آفریده (خدای بزرگ آفریده) و بزرگ آفریده (انسان هم بزرگ آفریده شده است).

- خداوند تو را بزرگ آفریده است. تو عزیزی. از دیگری طلب عزت نکن. عزت در نفس خودت است.

- اگر به یک فقیر بی چیز با احترامی ، پول زیادی بدهی و به طرفش پرت کنی، به تو می گوید پولت را بردار و

برای پدرت مجلس ختم بگیر. همه بزرگ و بزرگزاده اند و نزد خدا عزیزند؛ لذا تحمل توهین و تحقیر را نمی کنند.

- اسب بهترین مرکبهاست ولی اغلب صاحبش را اگر حواسش جمع نباشد بر زمین می زند و می کشد. نفس ما

همان اسب است.

- ان شاءالله خدا مارا راکب قرار دهد و مرکوب نباشیم. این طبیعت و بدن، مرکب ماست، نکند او سوار ما شود.

 این بدن الاغ است ولی اگر با آن نماز بخوانی و یاد خدا کنی، بُراق می شود، یعنی مرکبی که با آن به معراج

 می روند.

- اگر همه ی عمرم و داراییم را صرف غذا و پالان و نعل این الاغ کنم، پس کی سوار آن بشوم؟

- در دنیا اغلب مرکبها سوار راکب شده اند. بدن و طبیعت الاغ انسان است. الاغ که سیر شود لگد می اندازد و عرعر

 می کند، اما وقتی گرسنه باشد لگد نمی اندازد و عرعر نمی کند و فرمان صاحبش را بهتر می برد.

- هر وقت در بند محبت چیزی گرفتار شدیم با خود بگوییم بهتر از این هم هست. این کار را ادامه دهیم تا از خدا

 سر در بیاوریم.

- بزرگان با حرف سر ما را گرم می کنند و مخفیانه چیزهای بزرگ را توی جیب ما می گذارند. علتش هم این است

 که چون ظرفیت نداریم اگر آن را به ما نشان دهند مغرور می شویم و به مردم فخر می فروشیم و ادعا می کنیم.

وقتی آنها را آشکار می کنند و نشان می دهند که در ما ظرفیت پیدا شده و با دیدن آنها خدا را شکر می کنیم و آنها

 را عطای خدا و نه نتیجه ی تلاش و هنر خودمان می بینیم.

- خداوند عیبهایت را که پوشاند و بخشید. حُسن هایت را هم علنی نمی کند چون یا آنها را نفله می کنی و ارزان

 می فروشی و یا شیطان جیبت را می زند. خودت می توانی از درون ببینی، اما از بیرون آشکار نمی کند. هر وقت که

 دانا شوی و بتوانی آنها را حفظ کنی آشکار می کند. روز قیامت پرده را برمی دارد و آشکار می کند...

...

*غیبت ،عبارت است از بیان نقاط ضعف و معایب دیگران ، که اگر آن را بشنوند ناراحت گردند.

*غیبت کننده ، اگر با توبه بمیرد آخرین کسی است که به بهشت می رود و اگر بی توبه بمیرد ، نخستین کسی است که به جهنم می رود.*

چرا غیبت می کنیم؟

    ۱.   سرگرمی و تفریح و اظهار خوش مشربی در برابر دوستان.

    ۲.   مسخره کردن و استهزاء از روی عادت و بی هدفی یا از روی تحقیر کردن دیگران.

     ۳.   مباهات و افتخار ؛ بدینگونه که خود را آراسته و قوی و دیگری را نا آراسته و ضعیف جلوه دهد.

     ۴.   برای تبرئه ی خود و نیکو جلوه دادن عیبهای خود ، معایب دیگران را ذکر می کند و می گوید او هم چنین است؛ در حالیکه پیش از هر چیز باید به رفع عیوب خود بپردازد.

     ۵.   همکاری و هماهنگی با دوستان در سخن گفتن ، تا مبادا بر اثر سکوت از آنان عقب بماند و از وی تنفر جویند. از اینرو ، آنان را در فاش کردن عیبهای مردم یاری می دهد.

    ۶.     برای پیشگیری از ذکر بدیها و نقاط ضعف خویش یا از ترس شهادت علیه او؛ معایب دیگری را بازگو می کند ، تا قبلا او را از چشم دیگران بیندازد تا به سخنان یا شهادت او توجه نکنند.

    ۷.    حسادت ؛ زیرا حسود نمی تواند موقعیت آبرویی و ناز و نعمت محسود را ببیند ، از اینرو ، برای ضربه زدن به طرف و از بین بردن مقام و موقعیت او ، به عیبجویی و غیبت اقدام می کند.

     ۸.    تعجب و تاثر از منکرات و لغزشهایی که از افراد سر می زند و او از روی دلسوزی ، مرتکب عیبجویی آنان می گردد . بطوریکه می توان گفت انگیزه ی او غضب برای خدا یا عاطفه ی انسانی است . دراین صورت ، پیش از هر چیز باید شخص مورد غیبت را دوستانه امر به معروف نماید ؛ بدون آنکه از وی نام ببرد و آبرویش را بریزد

لیکن با چنان روشی خود منکری را انجام داده و ناخودآگاه به جای عبادت، گناه می کند.                                

     9.    حس کنجکاوی ؛ که عیبجو را وامیدارد با شور و شوق تمام ، فاش کردن عیوب و نقاط ضعف دیگران را دنبال کند.

ای کسانی که به زبان ایمان آورده و قلبتان ایمان نیاورده، غیبت مسلمانان را نکنید و از امور پنهانی آنان جستجو نکنید .چه ، کسی که درصدد پیگیری از اسرار برادرش باشد ، خداوند از همین رهگذر او را در خانه اش رسوا می کند.

ای بندگان خدا ! اگر کسی مرتکب گناهی شد در سرزنش او شتاب نکنید ، زیرا شاید از در توبه درآمده و آمرزیده شده باشد.و هیچگاه از گناهان کوچک خویش غفلت نورزید، چه بسا برای آنها دچار کیفر و شکنجه شوید.پس هنگامیکه می دانید خودتان دارای عیب و نقصی هستید ، از عیب دیگران دیده فراز نمایید و از اینکه دچار گرفتاریهای گنهکاران نگشته اید ، در سپاسگزاری خدا برآیید.

غیبت با توبه ـ بدون گذشت شخص مورد غیبت ـ بخشیده نمی شود.*

*نقش زبان در سرنوشت انسان ، مهدی فقیه ایمانی*

یا علی

.

.

.

یا علی