در این زمینه روایتى نیز به ما رسیده است - که معاذ بن جبل از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم نقل مى کند - و در آن به بسیارى از موانع دعا اشاره شده است (2) در آن روایت پیامبر اکرم اشاره به باطن اعمال فرموده اند؛ آن هم باطنى که حتى از دید و علم ملائکه حامل اعمال مخفى مى ماند.

ما در این جا این روایت را نقل به معنى نموده و مورد بحث خود را در این مقطع نقل مى نماییم و از ذکر آنچه که فعلا مربوط به مبحث ما نیست صرف نظر مى نماییم .

 
از جمله موانع قبولى اعمال (به طور مطلق) که قطعاً شامل دعا نیز مى‌شود، اینها را مى‌توان نام برد :

    1- غیبت برادران دینى .
    2- عملى که بنده به وسیله آن در پى کسب منفعت دنیایى باشد.
    3- تکبر بر خلایق .
    4-  خود بزرگ بینى و عجب .
    5-  حسد نسبت به آنان که به علم و عمل اشتغال دارند.
    6- عدم شفقت و ترحم نسبت به دیگران .
    7- عملى که بنده به واسطه آن ، قصد معروف شدن در بین مردم را دارد.
    8- عمل را به خاطر خدا به جا نیاورده است .
    9- زبان او موجب ایذاء دیگران است .
    10- گناهان خود را بر عهده دیگران مى گذارد.
    11- با بزرگداشت خود دیگران را تحقیر مى نماید.
    12- با پاک جلوه دادن خود، به آلودگى دیگران اشاره مى نماید.
    13- به واسطه دنیا مى خواهد آخرت را تاءمین کند.
    14- به دیگران فحاشى مى نماید.
    15- در حضور دیگران به نجوا مى پردازد.
    16- در او نسبت به مردم حالت گزندگى است .

موارد ذکر شده مجموعه اى است از موانع قبولى اعمال ، به خوبى روشن است که این ها موانع دعا هم هستند، زیرا دعا خود عملى است که عبادت بوده و موجب قرب الهى مى گردد و اگر مورد قبول واقع شود، به دنبال خود اجابت هم دارد؛ ولى اگر مردود گردد مضمون آن نیز مقبول نشده و قهرا به اجابت نخواهد رسید.