ترسم که اشک در غم ما پرده در شود

وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر

آری شود ولیک به خون جگر شود

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه

کز دست غم خلاص من آن جا مگر شود

از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان

باشد کز آن میانه یکی کارگر شود

ای جان حدیث ما بر دلدار بازگو

لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود

از کیمیای مهر تو زر گشت روی من

آری به یمن لطف شما خاک زر شود

در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب

یا رب مباد آن که گدا معتبر شود

بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی

مقبول طبع مردم صاحب نظر شود

این سرکشی که کنگره کاخ وصل راست

سرها بر آستانه او خاک در شود

حافظ چو نافه سر زلفش به دست توست

دم درکش ار نه باد صبا را خبر شود

حافظ

کمی درباره ی او:

سید خلیل عالی نژاد در سال ۱۳۳۶ در صحنه کرمانشاه متولد شد. پدرش مرحوم سید شاهمراد ، تنبور می نواخت اما سید خلیل مشق تنبور را به تشویق مادر با سید نادر طاهری و بعد از دو سال نزد سید امرالله شاه ابراهیمی رفت تا آموخته ها را تکمیل کند. و از درویش امیر حیاتی نیز در امر نوازند گی این ساز بهره بسیار برد.

ساز تنبور در منطقه کرمانشاه و به خصوص در صحنه ، خاص محافل ذکر است و نماد برکت و الهیت . خانه ای نیست در صحنه که تنبور،  در آن نواخته نشود یا حداقل به اعتبار این  مقام ، بر دیوار خانه آویزان نباشد . به همین اعتباراست که "ندا الحق " نام گرفته و در کنار ساز دف ، جایگاه معنوی یافته است . تا آنجا که بی طهارت وجود دست به ساز نمی برند و شان مجلس را برای ساز کردن نغمه ، اصل واساس می دانند.

از سال ۱۳۵۵ نیز به  محضر استاد عابدین خادمی راه یافت و از گنجینه پنهان در سینه آن مرحوم بهره مند شد و همزمان سرپرستی گروه تنبور نوازان صحنه - که توسط استاد شاه ابراهیمی تاسیس شده بود - را بر عهده گرفت .

در اواخر دهه پنجاه استاد عالی نژاد در رشته موسیقی دانشکده هنر دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. همچنین استاد بر ردیف موسیقی دستگاهی ایران تسلط داشت.

سید خلیل صدای گرمی داشت و آواز را از مکتب مرحوم استاد میرزا حسین خادمی آموخته بود و تا پایان عمر این استاد گرانقدر ، به آموختن از محضرش مشغول بود . او از مرحوم صوفی نادر نادری نواختن دف را آموخت و تار را از کیخسرو پور ناظری . نواختن تارش به شیوه نوازندگی مکتب برومند نزدیک بود. پرده گیریها و مضرابهای شمرده و جمله بندی های پخته سه تارش ساز مرحوم یوسف فروتن را به یاد می آورد.

استاد عالی نژاد علاوه بر نوازندگی تنبور ، در ساخت این ساز نیز مهارت داشت . اوایل با مهر شیدا و بعد ها با نام قلندر سازهایش را ممهور می کرد

اوایل دهه شصت گروه" تنبور شمس" به سرپرستی  پورناظری  تشکیل شد و عالی نژاد به جمع  گروه پیوست . حاصل همکاری با تنبور شمس ، تکنوازی و   جواب آواز ماندگار سید خلیل در کاست "صدای سخن عشق " بود که با صدای شهرام ناظری  در همان سالها منتشر شد.

در اواسط دهه شصت سید خلیل خود "گروه بابا طاهر" را تشکیل داد و با اعضای همدل بابا طاهر ، اجراهای به یاد ماندی را به روی صحنه برد که بعدها نوار ویدیوئی آن کنسرت ها با نام "زمزمه قلندری" ، دست به دست می گشت و منزل به منزل مشتاقان می رفت .

اواخر دهه شصت به خواست  استاد مرحوم عبادی ، برای شرکت در مراسم خاکسپاری آن فقید ، به تهران آمد و ماندگار شد . سالهای ماند گاری  در تهران منجر به تالیف کتاب " تنبور از دیر باز تا کنون " و همچنین ضبط آثاری همچون "آئین سرمستان " با ساز و صدای استاد  سید خلیل عالی نژاد و "شکرانه" که تکنوازی استاد می باشد وکاست "ثنای علی (ع)"  منجر شد.

سالهای ماندگاری در تهران سالهای ملال آور زندگی او نیز محسوب می شود تا آنجا که رنج غربت را به جلای وطن خرید و برای همیشه به سوئد مهاجرت کرد.

سید که هنوز گل وجوش نشکفته بود و زندگی هنرش به قدر توان به ثمر ننشسته بود سرانجام در تاریخ ۲۷ آبان ۱۳۸۰ دور از این دیار در شهر گوتنبرگ سوئد به قتل  رسید و پیکر بی جانش را در شعله های آتش سوزاندند.