مکانت علمى آیةاللَّه بروجردى(ره)

مرحوم آیةاللَّه العظمى بروجردى از مجتهدان و فقیهان بزرگ شیعى بود.او را به نبوغ و احاطه علمى در فقه، اصول، حکمت و معقول مى‏ستودند. ایشان را جامع معقول و منقول مى‏دانستند، به ویژه این که در علم فقه، اصول، درایه و رجال شیعه و سنّى آن قدر داراى نبوغ فکرى و استعداد خدادادى بود که در 27 سالگى مجتهد مسلّم به شمار مى‏آمد.

مرحوم بروجردى خود در این باره گوید:

وقتى که من در اصفهان بودم در فقه و اصول مبنایى داشتم مى‏خواستم بروم نجف ببینم مبناى من در حوزه نجف و دیدن اساتید بزرگ تغییر مى‏کند یا نه؟ ولى بعد از رفتن به نجف تغییرى پیدا نشد.(4)

آیةاللَّه فاضل لنکرانى - مدّظلّه العالى - از شاگردان برجسته ایشان سوگند یاد مى‏کند که وى (آیةاللَّه بروجردى) گنجى از گنج‏هاى پیدا شده در این اعصار و قرون است و آیت بزرگى از آیات روشن خدا در این دوران است. چگونه چنین نباشد در حالى که تمام سعى و تلاش خود را در راه تحقیق این علم شریف مبذول داشته است و خود را در تنقیح مسائل این علم به زحمت انداخته است به طورى که باقى نمانده سرّى از اسرار فقه مگر این که آن را کشف کرده است و مشکلى نمانده مگر این که آن را آسان نموده است و قفل بسته‏اى در این علم نبوده است مگر این که با کلید تحقیقاتش آن را باز کرده است و نیز مجملى نبوده است مگر این که آن را توضیح داده است... و هیچ فرعى از فروع نبوده است مگر این که بر آن احاطه پیدا کرده است. بنابراین، واجب است که شکر خداى منعم را بر این نعمت بزرگ اظهار کنیم.(5)

همه شاگردان آیةاللَّه بروجردى که اکنون از بزرگان عصر حاضرند مقام علمى و تحقیقى و متد و روش ایشان را از علماى بزرگ، برتر مى‏دانند و ایشان را سرآمد فقهاى عصر مى‏شمارند.