مرحوم آیةاللَّه بروجردى مرجع على الإطلاق شیعه بود و حدود یکصد میلیون شیعه در اطراف و اکناف عالم از ایشان تقلید مى‏کردند و زعامت عظما و ولایت امر امت به ایشان رسیده بود و همه اتفاق نظر بر اعلمیّت ایشان از معاصران داشتند و ایشان را مجدد مذهب در قرن چهاردهم مى‏دانستند. از حضرت آیةاللَّه العظمى حاج شیخ مرتضى حائرى نقل شده است:

آیةاللَّه بروجردى نیابت خود را از امام عصر - أرواحنا فداه - باور داشت و به آن معتقد بود؛ بدین معنا اکنون که خداوند این مرتبه جلیله را اعطا کرده است، باید شکرگزار بود و لذا مى‏فرمود:

باید این مقام را حفظ کنیم.

قراین و شواهد زیادى وجود دارد که دلالت مى‏کند آن مرحوم نایب امام زمان - عجل اللَّه تعالى فرجه الشریف - و مورد تأیید آقا امام زمان(ع) بود. آیةاللَّه حرم پناهى (از علماى معروف قم) نقل شده است:

زمانى که حضرت آیةاللَّه آقاى سیّد ابوالحسن اصفهانى مرجع بزرگ شیعه در نجف اشرف -که معاصر آیةاللَّه بروجردى بود - مریض شد و در یکى از بیمارستان‏هاى شهر بعلبک لبنان بسترى شد، شخصى - که خود از بزرگان بوده است - براى عیادت به حضورشان رسیده بود و در ضمن ملاقات، به ایشان مطلبى عرض مى‏کند که حاصل آن این است: مرگ براى همه انسان‏ها مقرّر شده است و هر کس که باشد باید از دنیا برود و حتى پیامبر اسلام(ص) عاقبت از دنیا رفت. اگر حادثه‏اى براى شما پیش آید، بعد از شما مردم به چه کسى رجوع کنند و از او تقلید نمایند؟ ایشان در حالى که روى تخت بسترى بود و شال مشکى کوچکى به دورسرشان بسته بود، فرمود: «من مأموریت داشتم که این عمامه را حفظ کنم؛ ولى آقاى حاج آقا حسین بروجردى مأموریت دارند براى نشر علوم اهل بیت(ع)». و آن وقت آیةاللَّه بروجردى هنوز در شهر بروجرد اقامت داشت و به قم نیامده بود، ولى بسیارى از مردم مقلد ایشان بودند. بعد از دو سال که از فوت مرحوم اصفهانى گذشت به قم آمد و به مرجعیّت عامّه رسید و نامش عالمگیر شد و تمام شیعیان جهان مقلد ایشان شدند و جدّاً ناشر علوم اهل بیت شد.