ای مرکزِ دائرة امکان وی زُبدة عالم کون و مکان
تو شاهِ جواهرِ ناسوتی خورشیدِ مظاهرِ لاهوتی
تا کی ز علائق جسمانی در چاه طبیعت خود مانی
تا چند به تربیتِ بدنی قانع به خزف ز دُرِ عَدَنی
صد مُلک ز بهر تو چشم به راه ای یوسف مصر بر آ از چاه
تا والی مصر وجود شوی سلطان سریر شهود شوی
در روز ألَست «بَلَی» گفتی و امروز به بسترِ «لا» خفتی
تا کی ز معارف عقلی دور به زخارف عالمِ حسّ مغرور
از موطن اصلی نیاری یاد پیوسته به لهو و لعب دلشاد
نه اشک روان نه رخ زردی الله الله تو چه بی‌دردی
یکدم به خودآ و ببین چه‌کسی؟ به‌چه‌بسته دل‌و به که‌هم‌نفسی؟
زین خواب گران بردار سری می‌پرس ز عالمِ دل خبری
زین رنج عظیم خلاصی جوی دستی به دعا بردار و بگوی
یاربّ یاربّ به کریمیِ تو به صفات و کمالِ رحیمیِ تو
یا ربّ به نبیّ و وصیّ و بتول یا ربّ یا ربّ به دو سبطِ رسول
یا ربّ با عبادت زین العباد به زهادت باقرِ علم رَشاد
یا ربّ یا ربّ به حقّ صادق به حقّ موسی به حقّ ناطق
یا ربّ یاربّ با رضا شَهِ دین آن ثامن و ضامن اهل یقین
یا ربّ به تقیّ و مقاماتش یا ربّ به نقیّ و کراماتش
یا ربّ به حسن شهِ بحر و برّ به هدایتِ مهدی دین پرور
کین بندة مجرمِ عاصی را وین غرقة بحرِ معاصی را
از قید علائق جسمانی وز بند وساوس شیطانی
لطفی بنما و خلاصش کن وز اهل کرامت خاصش کن
یا ربّ یاربّ که بهائی را آن بیهده گَرد هوائی را
که‌به‌لهوولعب‌شده‌عمرش‌صرف ناخوانده ز لوح وفا یک حرف
زین غم بِرهان که گرفتار است در دست هوی و هوس زار است
در شغل زخارف دنیی دون مانده به هزار أملِ مفتون
رحمی بنما به دلِ زارش بگشا ز کرم گره از کارش
از پیش مران ز رهِ احسان به سعادت ساحتِ قُرب رسان
وارسته ز دنیی دونش کن سرحلقة اهل جنونش کن
.jpg)
