در کتاب اقدس با عبارت کوتاه "قد حرمت علیکم ازواج آبائکم " فقط ازدواج با "زن پدر " تحریم شده و از تحریم ازدواج با سایر محارم سخنی به میان نیامده است. این مسئله اخیراً به موضوع مهم و بزرگی مبدّل شده است چرا که در قوانین بهائیت، تنها ازدواح با زن پدر تحریم شده و در نتیجه بهائیان ازدواج با محارم مثل خواهر و مادر و خواهر زاده و برادر زاده و خاله و عمه و ... را حرام ندانسته و این کار برای ایشان کاملاً مجاز شمرده شده است!

     این مسئله تا به حال چندین دفعه به صورت رسمی و در پی شکایات افراد از متجاوزین در میان بهائیان گزارش شده است که اخیراً به نقل از روزنامه خراسان مورخ 10 دی 1387 : مردی بهائی به نام هوشنگ خ  از شهروندان استان خراسان به شماره تسجیل 13292 -با شکایت دخترش و گزارش حتک حرمت و تجاوز پدرش به او- به دلیل زنای با محارم اعدام شد.

     گرچه بهائیان ادّعا می کنند این یک اتهام بی اساس است و آنها به چنین کاری مبادرت نمی ورزند؛ اما پژوهشگران متون، ،نمی توانند نتیجه بگیرند که ازدواج با محارم بجز زن پدر در بهائیت مجاز نباشد؛ زیرا جز این در متون بهائی یافت نشده است. بهاءالله  در کتب دیگرش چیزی که ناسخ یا ناقض عبارت اقدس باشد بیان نکرده و تحریم ازدواج با محارم را صراحتا منحصر در "زن پدر " اعلام می کند.

    به نقل از کتاب "گنجینه حدود و احکام "، فرزند او عباس عبدالبها که نقش مبیّن متون بهائیت را دارد، در پاسخ اعتراضات به امر بهائی در این موضوع ، به گونه ای کلی پاسخ می گوید که: از این عبارت اقدس بر نمی آید که ازدواج با محارم به این یکی منحصر باشد. اما خود او به هیچ متن و عبارتی در آثار پدرش که مکمل این عبارت باشد اشاره ای نمی کند و می گوید که تعیین تکلیف در این زمینه به بیت العدل راجع است! از وارث او، شوقی افندی نیز سخنی بر خلاف این مطلب نیامده است.             پس سر انجام، تکلیف ازدواج با محارم چه می شود؟

     تا زمان تشکیل بیت العدل فعلی در سال 1963هیچ حکمی در این زمینه بیان نشد. در رابطه با این مسئله و در طول این هفتاد سال هم چنان حرمت ازدواج با محارم منحصر به ازدواج با زن پدر بوده است که در اقدس آمده و هیچ چیزی به آن اضافه نشده است.

     باید دید امروزه بیت العدل که شارع مسائل جدید بهائیت است چه تصمیمی گرفته و تکلیف را به چه نحو مشخص می کند؟

      بیت العدل حدود هیجده سال بعد یعنی در 15 ژانویه سال 1981 در پاسخ سؤال یکی از بهائیان که از ازدواج بین فامیلی پرسیده با صراحت اعلام می کند که: همچنان تحریم ازدواج با محارم و اقارب منحصر در زن پدر است ...

منشی بیت العدل می نویسد:
" در این نامه شما راجع به محدودیت های حاکم بر ازدواج با اقارب سوای موردی که ازدواح با زن پدر را ممنوع می سازد سوال کرده اید. بیت العدل اعظم همچنین خواسته اند به اطلاع شما برسانیم که آن معهد اعلی هنوز موقعیت را برای صدور قوانین تکمیلی راجع به ازدواج با اقارب مقتضی نمی داند! "
و ادامه می دهد:
"بنابراین، تصمیم گیری در این مورد به عهده خود نفوس مؤمنه محول شد..."! ^{به نقل از کتاب "انوار هدایت صفحه 487 حکم 1289 در موضوع ازدواج بین فامیلی}

  بنا بر این بیت العدل نه تنها حکم اقدس در مورد انحصار حرمت ازدواج با اقارب به زن پدر را تایید کرده و همچنان آن را جاری دانسته و می گوید هنوز زمان تغییر آن نرسیده است، بلکه کار را به خود بهائیان واگذار می کند تا طبق شرایط شخصی و محیطی و اقتضائی عمل نمایند امّا به گونه ای که آبروی بهائیت مخدوش نشود!

      در میان محارم و اقارب زن پدر چه ویژگی دارد که فقط ازدواج با او حرام است؟

چرا خود بهاءالله تکلیف ازدواج با سایر محارم را مشخص نکرده و موضوع را به بیت العدل ارجاع داده است؟

آیا می توان نتیجه گرفت که از زمان تألیف کتاب اقدس تا زمان تاسیس بیت العدل (دوره بهاءالله و عبدالبها و شوقی و مدتی پس از آن تا تشکیل بیت العدل در 1963) و برای مدّتی حداقل هفتاد سال، ازدواح با محارم بجز زن پدر طبق متون منعی نداشته است؟

چرا بیت العدل با وجود فشارهایی که در این موضوع بر بهائیان وارد بوده هنوز موقعیت را برای صدور قوانین تکمیلی ازدواج با اقارب مقتضی و مناسب نمی داند و این سؤال برخاسته از نقص را برای پیروانش حل نمی کند؟

چرا از آغاز شروع به کار تا زمان حاضر (نزدیک پنجاه سال) همچنان از میان اقارب تنها ازدواج با زن پدر را حرام شمرده است؟

آیا عبارت بیت العدل که "تصمیم گیری در این مورد به عهده خود نفوس مومنه محول شد" به معنای جواز ازدواج با محارم و اقارب نیست که هر کس خودش تصمیم بگیرد و اقدام کند که اگر با نزدیکانش ازدواج کرد هیچ کار قبیح و حرامی طبق نصوص بهائی مرتکب نشده است؟!!