انسان مؤمن

یاور ضعیفان است،

در دوستی خود خالص است،

در پیمان خود محکم و پایدار است،

ممکن است بی جهت مورد سرزنش این و آن قرار گیرد اما بی جهت کسی را سرزنش نمی نماید،

ستمدیده را یاری می کند، ( و در برابر محرومان بی تفاوت نمی ماند ، که آنان را در محرومیت واگذارد و بگذرد و

 به اندازه ی خود در اندیشه ی نجات آنان نباشد)،

شخص با ایمان

یاری کننده ای است شایسته (هم به موقع و هم به اندازه و هم بدون منت)

به دیگران در امور زندگی کمک می کند،

و کمک های او درباره ی کارهای نیک است نه امور ناشایست، و بدون منت و در حد اکثر توانایی است.

درباره ی برنامه ی زندگی اقتصادی خود اندیشه و تدبیری نیکو دارد،

توجه دارد که نیروهای خود را چگونه باید مصرف نماید، تا از امکانات موجود حداکثر بهره برداری انسانی نماید و با

 عزت زندگی کند.

یاری کننده دین است،

حمایتگر و پشتیبان اهل ایمان است

برای مسلمین ( در حد خود) پناه و پشتوانه ای است

با مردم به رفاقت رفتار می کند.

او انسانی تلاشگر است در زمین ،

دوستی او در راه خداست، در راه خدا کوشا و مجاهد است،

در قراردادهای خود وفادار است، از کارهای بیهوده و زائد و بی اثر تا حد امکان دوری می کند،

امانت دار است ،

در نبودن اشخاص رعایت حقوق آنان را می نماید

بسیار بخشنده است بدون اینکه اسراف و زیاده روی کند

نسبت به درماندگان بسیار مهربان و دلسوز است، در هر کار شرافتمندانه ای امید یاری و شرکت در او وجود دارد،

در هر مشکلی امید یاری از او هست، در هر سختی آرزوی کمک از او می شود،

کسی را که با او مشورت می کند، به راهی که خیر و صلاح می داند آشنا می سازد،

و از کمک به یاران خود کوتاهی نمی نماید،

و همیشه نزد خود مراقب اعمال خویش است که در موقع حساب رو سفید باشد و نگران آن است که مبادا چنانکه

 باید و شاید کارهایی که موظف و مکلف و نسبت به آنها مسئول بوده است را انجام نداده باشد.

عذر پذیر است

نسبت به دانشمند (در صورت لزوم) یادآوری های لازم را می کند ، و نسبت به نادان نقش آموزنده را دارد

سکوت را اختیار می کند تا از لغزشها سالم بماند ، اگر در مقام پرسش بر می آید منظورش فهمیدن است.

دانش و شکیبائی را با هم بکار می برد، با مردم آمیزش دارد تا دانش او زیاد شود......

.