*غیبت ،عبارت است از بیان نقاط ضعف و معایب دیگران ، که اگر آن را بشنوند ناراحت گردند.

*غیبت کننده ، اگر با توبه بمیرد آخرین کسی است که به بهشت می رود و اگر بی توبه بمیرد ، نخستین کسی است که به جهنم می رود.*

چرا غیبت می کنیم؟

    ۱.   سرگرمی و تفریح و اظهار خوش مشربی در برابر دوستان.

    ۲.   مسخره کردن و استهزاء از روی عادت و بی هدفی یا از روی تحقیر کردن دیگران.

     ۳.   مباهات و افتخار ؛ بدینگونه که خود را آراسته و قوی و دیگری را نا آراسته و ضعیف جلوه دهد.

     ۴.   برای تبرئه ی خود و نیکو جلوه دادن عیبهای خود ، معایب دیگران را ذکر می کند و می گوید او هم چنین است؛ در حالیکه پیش از هر چیز باید به رفع عیوب خود بپردازد.

     ۵.   همکاری و هماهنگی با دوستان در سخن گفتن ، تا مبادا بر اثر سکوت از آنان عقب بماند و از وی تنفر جویند. از اینرو ، آنان را در فاش کردن عیبهای مردم یاری می دهد.

    ۶.     برای پیشگیری از ذکر بدیها و نقاط ضعف خویش یا از ترس شهادت علیه او؛ معایب دیگری را بازگو می کند ، تا قبلا او را از چشم دیگران بیندازد تا به سخنان یا شهادت او توجه نکنند.

    ۷.    حسادت ؛ زیرا حسود نمی تواند موقعیت آبرویی و ناز و نعمت محسود را ببیند ، از اینرو ، برای ضربه زدن به طرف و از بین بردن مقام و موقعیت او ، به عیبجویی و غیبت اقدام می کند.

     ۸.    تعجب و تاثر از منکرات و لغزشهایی که از افراد سر می زند و او از روی دلسوزی ، مرتکب عیبجویی آنان می گردد . بطوریکه می توان گفت انگیزه ی او غضب برای خدا یا عاطفه ی انسانی است . دراین صورت ، پیش از هر چیز باید شخص مورد غیبت را دوستانه امر به معروف نماید ؛ بدون آنکه از وی نام ببرد و آبرویش را بریزد

لیکن با چنان روشی خود منکری را انجام داده و ناخودآگاه به جای عبادت، گناه می کند.                                

     9.    حس کنجکاوی ؛ که عیبجو را وامیدارد با شور و شوق تمام ، فاش کردن عیوب و نقاط ضعف دیگران را دنبال کند.

ای کسانی که به زبان ایمان آورده و قلبتان ایمان نیاورده، غیبت مسلمانان را نکنید و از امور پنهانی آنان جستجو نکنید .چه ، کسی که درصدد پیگیری از اسرار برادرش باشد ، خداوند از همین رهگذر او را در خانه اش رسوا می کند.

ای بندگان خدا ! اگر کسی مرتکب گناهی شد در سرزنش او شتاب نکنید ، زیرا شاید از در توبه درآمده و آمرزیده شده باشد.و هیچگاه از گناهان کوچک خویش غفلت نورزید، چه بسا برای آنها دچار کیفر و شکنجه شوید.پس هنگامیکه می دانید خودتان دارای عیب و نقصی هستید ، از عیب دیگران دیده فراز نمایید و از اینکه دچار گرفتاریهای گنهکاران نگشته اید ، در سپاسگزاری خدا برآیید.

غیبت با توبه ـ بدون گذشت شخص مورد غیبت ـ بخشیده نمی شود.*

*نقش زبان در سرنوشت انسان ، مهدی فقیه ایمانی*

یا علی