هو الحق

سلام…

بحریست بحر عشق که هیچش کناره نیست…

خداوند فرمود :« بگو عمل کنید که خدا و رسولش و مؤمنان آن را می بینند». معصوم فرمود: از نگاه به آنچه خدا

 حرام نموده است چشم می پوشند. خدا و اولیائش به عمل زشت عباد نگاه نمی کنند، فقط به کارهای خوب آنها

 نگاه می کنند؛ لذا پیامبر (ص) به علی(ع) که چشم از دیدن گناه پوشیده بود فرمود: انت فتی هذه الامّه: تو جوانمر

د این امتی.

انسان جاهل همیشه نقاط منفی افراد را می بیند و با بدبینی به مسائل نگاه می کند، اما انسان عارف همیشه

حسن و خوبیها را می بیند. هنر آن است که از خار گل بسازی نه اینکه از گل خار درست کنی.

زیاد عیوب و بدیها را دیدن چشم و دید دل را معیوب و گاهی کور می کند و به عکس، دیدن خوبیها

 و نقاط مثبت، دید دل را بینا و نورانی می سازد و انسان به آرامش کامل و نفس مطمئنه می رسد.

کسی که چشمش به دیدن زشتیها عادت کرده و خوبی ها و زیبایی ها را نمی بیند، خدا و اولیاء خدا

و ملائکه الله را که خوبی و زیبایی محضند را هم نخواهد دید. اگر کسی طالب دیدن آنهاست باید

دیده ی خود را از دیدن بدی ها و زشتی ها پاک کند و به دیدن زیبایی ها و خوبی ها عادت دهد.

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن           منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

زشتها زشتیها را می گویند و قشنگها غیر از زیبایی چیزی نمی گویند.

انسان وقتی عیبناک شد هم عیب خودش را می بیند هم عیب مردم را.

مؤمن آیینه ی مؤمن است. هر مؤمنی آیینه ی خود ، یعنی مؤمن دیگر، را پاک می کند تا عکس خود را در او ببیند.

 یعنی هر بدی و زشتی را از برادر مؤمنش نفی می کند.

گمانها و قضاوتهایی که در درونمان در مورد دیگران می کنیم خیاطت است.

حالا که انسان به ناچار برای سایرین خیاطت می کند پس خوب خیاطت کند.

جزای این آن است که اگر جامه را بلندتر هم گرفت خدا طرف را به اندازه ی جامه بزرگ می کند.

قضاوت کردن وارزشگذاری کردن برای بندگان خدا در درون خود، خیّاطی کردن برای آنهاست. ان شاءالله

خوب خیاطی کنید و برای بندگان خدا لباس خوب ببرید و بدوزید.

حسن ظنّ به دیگران داشته باشید. همیشه لباس را به اندازه یا بلند تر ببرید و بدوزید که اگر در این کار

 ثابت قدم باشید خداوند قادر است اگر آن لباس بلند باشد، یا آن بنده را بزرگ کند یا ان لباس به اندازه ی

او شود و یا اینکه لبه ی لباس را تو می گذارد و باز درست می شود.

ولی اگر لباس را کوتاه بریدید نمی توان کاری کرد. تمرین کنید که حسن ظنّ به مؤمنین داشته باشید.

خداوند و محمد و آل محمد (علیهم السلام) نیز مؤمنند، پس به آنها هم حسن ظنّ داشته باشید.

 هیچگاه نباید به بندگان خدا سوء ظنّ داشت.

اگر بنده ای چنین شد چون خوب می برد و می دوزد، حقّ تعالی اختیار بندگان را به او واگذار می کند، در حدیث

قدسی آمده است که حقّتعالی مطابق گمان بنده و حسن ظنّ او عمل می کند.

« من نزد گمان بنده ام به خودم هستم پس جز گمان نیک به من نبرد»

اگر قشنگ شناس شدی و زشت شناس نبودی ممکن است به گونه ای شوی که اگر به یک کچل هم بگویی

زلف دار، او زلف دار شود.

به خودت تلقین کن و تسکین بده و بگو هر چه زیبایی هر کس گفت راست است، اگر به دروغ هم بگوید

 باز هم راست است.

خدا اذن نداده است که زشتیها را باور کنی. اگر این کار را بکنی خدا هم با تو همین کار را می کند.

به برادران و خواهران مؤمنت حسن ظنّ داشته باش تا جایی که بدی از آنها نبینی و اگر چیزی دیدی که

 در ذهنت خطور بدی کرد حمل به صحّت کن تا جاییکه گویی اصلا چنان چیزی از او ندیده ای.

اگر نتوانستی لا اقل به خودت بگو این یک بدی است و در برابر چقدر خوبی دارد که من خبر ندارم. اگر چنین

کردی خدا هم با تو همین طور رفتار می کند.

قرآن فرمود:« برای یافتن عیوب دیگران تجسس نکنید». معصوم فرمود: به برادر ایمانیت حسن ظن

داشته باش و خطورات بدت در مورد دیگری را تکذیب کن تا جایی که گوئی هیچ نبوده است.

برای یافتن زیبایها و خوبیها کنجکاو باشید. برای پیدا کردن زشتیها و گناهان تجسس نکنید.

ان شاءالله از بدی هایی که شنیدی طوری رو برگردانی که از اصل منکر وجود بدی در عالم شوی.

بدی، کذب و … ریشه ی اساسی ندارد. چند وقت که حرفش را نزدی و به حرفش گوش ندادی محو می شود. صفتهای خوب و پاک مال خداست و رنگ ثابتی است که نمی رود.ولی بدیها رنگ قلابی است و آفتاب که بزند زود می پرد و دیگر نیست.