این «الاعلم فالاعلم» مرا به یاد داستان شیرینى انداخت؛ روزگارى در اسلام، مرحوم آیت الله العظمى حاج میرزا کلباسى مرجع تقلید بود. روزى این مرجع بزرگوار به حمام رفته بود، در آن زمان در خانه‏ها حمام کم بود. حمام‏ها خزینه داشتند. مرحوم کلباسى ظاهراً اول وقت، نماز صبحش را خواند و بعد وارد حمام مى‏شود و وقتى مى‏خواست از حمام بیرون بیاید، مى‏بیند که کس دیگرى نیز در خزینه حمام هست، مرحوم کلباسى پایین پله‏ها ایستاده و خزانه نیز تاریک بود. فقط سایه‏اى مى‏دید که مکرر زیر آب مى‏رود و مى‏گوید نشد، دوباره زیر آب مى‏رود و بیرون مى‏آید و مى‏گوید نشد. مرحوم کلباسى او را صدا کرد، آمد، دید مرحوم کلباسى است و فهمیده است که او در غسل کردن دچار وسواس است.

دین اسلام گفته است یک بار زیر آب برو بعد بیرون بیا، تمام است. آن بار اول از دین است، بار دوم دیگر از دین نیست. مرحوم کلباسى به او گفت: مقلّد چه کسى هستى؟ دید اگر بگوید مقلّد حضرتعالى، ایشان مى‏گوید من در رساله‏ام نوشته‏ام که براى غسل، یک بار زیر آب برو و بیرون بیا، نه پنجاه بار. لذا گفت: حضرت آیت الله شیطان. گفت: چرا از من تقلید نمى‏کنى؟ گفت: مراعات «الاعلم فالاعلم» را مى‏کنم یعنى بعد از شما، ما باید در احتیاط هاى خود به شیطان مراجعه کنیم