خطر جدایى از دین‏

از اعتراف بالا موقعیت عالى اسلام را در مسئله تربیت دریافتید و اکنون به ضررهاى جدایى ملت‏ها از آیین خدایى توجه کنید:

خطاى بزرگ اجتماع امروزى این است که از پیروى قانون تعالى‏بخش روانى‏ سرپیچى کرده، و مستبدّانه روان را به قواى عقلانى منحصر نموده است، و در تربیت قواى فکرى مى‏کوشد؛ زیرا فکر به کمک علم تسلط بر همه چیز را تأمین مى‏کند؛ ولى فعالیت‏هاى دیگر روانى را از یاد برده است، فعالیت‏هایى که به زبان عام، جز تصاویر ناقصى از آنان نمى‏توان کشید و جز با عمل و هنر و نمایش قابل بیان نیست، مثل: حس اخلاقى، ایثار، شجاعت، حس جمال و حس مذهبى، در مدارس به شاگردان نظم شخصى و انضباط و ادب و دلیرى نمى‏آموزند. از یاد برده‏اند که تمام تمدن‏هاى قدیم، هنگام حاکمیّت خود، حس مذهبى داشته‏اند.

مردمِ امروزى هنوز توجه نکرده‏اند که سرپیچى از قانون تعالى روانى، تا چه اندازه خطرناک است، و گمان مى‏برند که پرورش فکرى، معادل با تربیت روانى است؛ در حالى که در کنار عقل، فعالیت‏هاى معنوى قرار دارند که براى زندگى صحیح، لازمند.

استیلاى تدریجى، زشتى و پلیدى، بى‏ادبى و الکلیسم، راحت و امنیت‏طلبى، حسد و بدگویى، کینه متقابل و معایبى که به نظر «دانته» پست‏تر از همه مى‏آید (به نظر خدا و انبیا تمام این عیوب پست مى‏آید) یعنى تزویر، دروغگویى و خیانت از آثار این مشى غلط است.

وقتى که قانون تعالى روانى پایمال شود، زندگى خود به خود با سوق به سوى سقوط و انحطاط واکنش نشان مى‏دهد. بدیهى است که تقاضاهاى زندگى از آدمى خیلى بیشتر از امکاناتى است که در اختیار دارد. روان، یک مجموعه غیر قابل تقسیم است و نمى‏توان به دلخواه خود، از این مجموعه جزیى را انتخاب کرد «11».

این همان راهى است که اسلام به انسان نشان مى‏دهد؛ یعنى توجه به‏ مجموعه غیر قابل تقسیم، یعنى جوابگویى به تمام تقاضاهاى وجودى در سایه قانون الهى؛ زیرا همانطورى که بشر نمى‏تواند بدون عوامل حیات زنده بماند، نمى‏تواند بدون مذهب نیز حیات اجتماعى داشته باشد.

روح اجتماع‏

دین به منزله روح اجتماع است، هرگاه این روح از کالبد اجتماع رخت بربست، شیرازه زندگى معنوى و مادى از هم مى‏پاشد، و در آن هنگام جامعه مرده است. به عنوان مثال: کالبد اجتماع غرب، پس از عصر رنسانس، به خاطر علل و عواملى از معنویات دورى جست، و امروز به خاطر کمبود ایمان و نداشتن قواعد و قوانین الهى، سخت دچار بدبختى‏هاى فراوان و مفاسد خانمان برانداز شده است.

زد و خوردى که میان علم و دین صورت گرفت، شکاف بزرگى در روح بشر قرن بیستم به جا گذاشت. توسعه مادى، انقباض روحى و امکان شقاق و اختلاف، خطرى به اندازه خطر بمب اتم به وجود آورد «12».

لا ابالیگرى و درندگى در غرب به اوج شدت رسیده است. جنایت در سرزمین‏هاى اروپایى و آمریکایى سرعت روز افزون دارد، که این همه محصول دین‏گریزى و عدم گرایش به مذهب آسمانى مى‏باشد.

آمارهاى حیرت‏انگیز

تنها در ماه ژوئیه سال 1972 در شهر «نیویورک» در آمریکا 126 قتل عمد، 215 تجاوز به زور، 7120 فقره سرقت مسلحانه، 3280 دزدى، 15951 جیب‏برى، 8675 بار اتومبیل دزدى روى داد. این آمار منهاى باقى مفاسدى است که پلیس به آن دسترسى پیدا نکرده است.

مجله «سکسولوژى» در سر مقاله دسامبر 1960 خود نوشت: مسئله افزایش تولد اطفال نامشروع نسبت به سال‏هاى پیش، موجب گرفتارى بزرگى براى دولت آمریکا شده است.

کورتاژهاى یکساله در ایالات متحده آمریکا بالغ بر یک میلیون فقره است که 65 درصد آن مربوط به مناسبات نامشروع و روابط آزاد و 50 درصد آن مربوط به دختران شوهر نکرده مى‏باشد.

در کشور به اصطلاح متمدن «سوئد» مسئله سقط جنین قانونى شده و در آن کشورِ 8 میلیون نفرى، در سال، بیش از 4000 فقره کورتاژ قانونى صورت مى‏گیرد.

دکتر «مولنز» که در ناحیه جنوبى لندن طبابت مى‏کند در مقاله‏اى مى‏نویسد:

«هر سال در لندن پنجاه هزار سقط جنین جنایى انجام مى‏گیرد و از هر بیست کودکى که متولد مى‏شود یکى از آنها نامشروع است».

در «پاریس» مرکز تمدن و مهد علم میان 43515 کودک 4145 کودک غیر قانونى هستند.

در سوئد که یک کشور 8 میلیون نفرى است هر سال 17000 کودک نامشروع متولد مى‏شود. از تمام بیمارستان‏هاى آمریکا 650 بیمارستان فقط به امراض مقاربتى اختصاص داده شده است؛ در حالى که معادل یک و نیم برابر افرادى که در این بیمارستان‏ها معالجه مى‏شوند، به پزشک‏هاى خانوادگى مراجعه مى‏کنند «13».

خطراتى که از گناهان دیگر مانند: قمار، شراب، دزدى، سینما، مجلات، رادیو، تلویزیون، اجتماعات غربى را تهدید مى‏کند از حیث نتایج سوء و آمار، آنقدر عجیب است که انسان از خواندن آن به وحشتى غیر قابل توصیف دچار مى‏گردد.

غرب از کلیه برنامه‏هاى زندگى به طور نامشروع استفاده مى‏کند و بدبختانه جوامع شرقى نیز به تقلید از آنان، آلوده به انواع گناهان شده، به حدى که از نظر نسبى آمار جنایات و مفاسد شرق و جوامع دور افتاده و در حال توسعه و رشد نیز کمتر از آنان نیست!!

به عنوان نمونه در «ترکیه» ایى که مردم آن به ظاهر مسلمانند در سال 1956 مصرف آب جو به 7134000 گالون رسید، و از آن سال تاکنون بدون تردید چند درصد مصرف آن اضافه شده است‏ «14».

در ایران در سال 7923000 بطرى عرق تولید شده که از نظر مصرف به بازار سیاه برخورده است، از آن سال تاکنون که سال 1351 مى‏باشد بدون تردید میزان تولید اضافه شده است؛ چون بى‏دینى و لامذهبى رواج بیشترى پیدا کرده و بازارِ گرمى داشته است.

این آمار گوشه بسیار کوچکى از آمارهاى عجیب و غریب مفاسد غرب و شرق است، و اگر کسى بخواهد فقط آمار آن را بنویسد ساعت‏ها وقت و هزاران صفحه را به خود اختصاص مى‏دهد. پس باید اعتراف کرد که جوامع جداى از دین الهى، خطاکارند و به بلاهاى خانمان سوزى گرفتار.

پی نوشت ها:

(1)- نهج البلاغه: خطبه 88.

(2)- قرارداد اجتماعى: 113.

(3)- براى مطالعه بیشتر مى‏توانید به کتاب ارزشمند «انسان کامل» اثر استاد شهید مرتضى مطهرى مراجعه کنید.

(4)- اصول اساسى روانشناسى: 36.

(5)- آیا ما مسلمان هستیم: 53.

(6)- تغییر مورد نظر به اعتبار تغییر موضوع است، چرا که احکام الهى به اعتبار در نظر گرفتن مصالح و مفاسد واقعى است و به صورت قضییّه حقیقیّه (نه قضییّه خارجیه) صادر شده است، بنابراین هرگز تغییر نمى‏کند و همیشه ثابت است، شاهد این نکته روایت وارده است که فرمودند: حَلالُ مُحَمَّدٍ حَلالٌ إلى‏ یَوْمِ الْقِیامَةِ وَحرامُ مُحَمَّدٍ حرامٌ إلى‏ یَوْمِ الْقِیامَةِ. (کافى: 1/ 58، حدیث 19.)

کوتاه سخن این که تعبیر متغیر بودن احکام مسامحه‏اى است و هرگز نمى‏توان حتى تصور کرد که حکمى از احکام الهى متغیر باشد، اگر در مواردى نیز حکم متغیر شود این تغییر حکم نیست؛ بلکه تغییر موضوع است به عنوان مثال: حکم شراب در قرآن کریم «حرمت» است، حال اگر در موردى مثلًا هنگام اضطرار و قرار گرفتن در محذورى چون مرگ بر اثر نبود آب، استفاده از آن جایز مى‏شود؛ به طور قطع حکم شراب تغییر نکرده است؛ بلکه موضوع آن غیر از موضوع حرمت است؛ یعنى مکلف در این مورد غیر از مکلفى‏است که جمیع شرایط در او جمع است. بنابراین چون موضوع حکم عوض‏شده است حکم دیگرى بر او بار شده است نه آنکه آن حرمت تبدیل به حلیّت شده باشد. (دقت کنید).

(7)- روم (30): 30.

(8)- منظور از جانشینان که داراى ولایت تشریعى مى‏باشند از امیرالمؤمنین علیه السلام آغاز و به وجود مبارک امام عصر ختم مى‏گردد.

(9)- قسمتى از یک مقاله از استاد علامه طباطبائى.

(10)- حقوق در اسلام، اعتراف دادستان دیوان عالى آمریکا: 30.

(11)- راه و رسم زندگى: 67.

(12)- جهان در قرن بیستم: 206.