پیامبر خدا صلى الله علیه و آله در روایتى به دورنمایى از وضع جریح اشاره مى‏نماید که:

انَّ امْرَأَةً نادَتْ ابْنَها وَهُوَ فى صَلاتِهِ قالَتْ: یا جُرَیْحُ قالَ: اللّهُمَّ امّى وَصَلاتِى.

قالَتْ: یا جُرَیْحُ فَقالَ: اللّهُمَّ امّى وَصَلاتى فَقالَ: لایَمُوتُ حَتّى‏ یَنْظُرَ فى وُجُوهِ الْمُومِساتِ‏ .

مادرش وى را صدا زد و او در نماز بود و از جواب مادر سرباز زد، دوباره صدا زد و او پاسخ نداد و به همین خاطر دچار زن بدکاره‏اى شد و آن جریمه پاسخ ندادن به مادر بود.

فقهاى عظام عقیده دارند اگر انسان به نماز مستحبى ایستاد و در آن هنگام مادر او را صدا زد لازم است پاسخ مادر را بدهد.

از امام باقر علیه السلام به سند معتبر روایت شده که:

جریح عابدى بود در جامعه بنى‏اسرائیل، در صومعه‏اش مشغول عبادت بود، مادرش به نزد وى آمد و او را طلبید، او جواب نداد، مادر دوباره وى را خواست او پاسخ نداد، بار سوم او را صدا زد و او از جواب خوددارى کرد، مادر فریاد زد: از خداوند مى‏خواهم تو را از یاریش محروم کند!

چون روز دیگر شد زن زناکارى به کنار صومعه او آمد و در آنجا وضع حمل کرد و گفت: این بچه از جریح است، مردم گفتند: آه! کسى که ما را از زنا منع مى‏کرد خود آلوده به زنا شد، امر شد وى را به دار زنند، در این وقت مادر آمد در حالى که طپانچه به صورت خود مى‏زد، جریح گفت: اى مادر! آرام باش که من از اثر نفرین تو به این بلا مبتلا شدم، مردم به او گفتند که از کجا بدانیم راست مى‏گویى؟ گفت:

طفل را بیاورید؟ چون آوردند از خدا خواست طفل را به زبان بیاورد، آن کودک به قدرت الهى به سخن آمد و خود را از جریح نفى کرد، چون از جریح ردّ افترا شد نجات پیدا کرد و سوگند خورد که از خدمت به مادر لحظه‏اى درنگ نکند .

هیچ نغمه موزونى شیرین‏تر و دلنشین‏تر از کلمه مادر نیست، بلکه زیباترین آهنگ همین نداى مادر است، این کلمه هرچند کوچک ولى بسیار پرمعنى و از نور عشق و امید سرشار است؛ زیرا تمام عواطف قلبى از مهر و دلدادگى، رقّت و روحانیت در آن نهفته است.

در زندگانى انسان همه چیز مادر است، در حالت غم و اندوه، مادر نویدبخش، هنگام نومیدى و بدبینى، او روزنه امید و در روزگار افتادگى و ناتوانى او موجد نیرو و قدرت است.

بلى، مادر سرچشمه محبت و دلبستگى، گذشت و بخشش است و کسى که مادرش را از دست داده دیگر سینه‏اى که او را در آغوش گیرد، دستى که او را نوازش دهد و چشمى که از او نگهبانى کند نخواهد یافت.

در صحنه طبیعت همه چیز نمودار مادر است و همه از عالم مادرى سخن گویند، خورشید مادر کره زمین است که با تابش خود آن را زنده نگاه مى‏دارد و پرورش مى‏دهد و پیش از آن که با نغمه امواج دریا و ترانه نهرها و نواى روح‏بخش پرندگان و صداى چرخ آبکش‏ها آنرا نخواباند زمین را وداع نمى‏گوید و کره زمین نیز به نوبه خود مادر مهربان درختان و گُل‏ها و گیاهان است که آن‏ها را به وجود آورده به‏ حدّ رشد مى‏رساند، درخت‏ها و گل‏ها هم مادران دلسوز میوه‏هاى گوارا و دانه‏هاى رسیده‏اند و مادر همه چیزها در جهان آفرینش همان روح کلّى ازلى جاودانى پر از زیبایى و دلدادگى است.