سلام
میخوام چند مورد دستورالعمل های عرفانی و اخلاقی سالک عارف وعالم عامل حاج شیخ محمد بهاری همدانی (ره) مطلب بنویسم . گرچه این مطالب نمیتونه حتی ذره ای از مقامات این بزرگوار روبیان کنه اما باید به اندازه ی ظرفیت خودمون از این اقیانوس بچشیم و درس بگیریم.در عرفان و علم این بزرگوار همین بس که از بهترین و زبده ترین شاگردان عارف بزرگ و کامل آخوند ملا حسینقلی همدانی (قدس سره ) بوده اند که این استاد عظیم در مورد وی میفرمود:
«حاج شیخ محمد بهاری حکیم اصحاب من است» .
در مورد شدت ارتباط وی با استادش ،از همکلاسی وی،عارف کامل سید احمد کربلایی مطلب جالبی
نقل شده است:
علامه تهرانی از علامه طباطبایی و او از استاد خود آقا سید علی قاضی(اعلی الله مقامه) نقل میکند
که مرحوم سید احمد کربلایی فرمودند:
«ما پیوسته در خدمت مرحوم آیت الحق آخوند مولی حسینقلی همدانی بودیم وآخوند صد در صد برای ما
بود.ولی همین که آقای حاج شیخ محمد بهاری با آخوند روابط آشنایی و ارادت پیدا نمود و دائماً در خدمت
او تردد داشت،آخوند رااز ما دزدید».
اوازمحضر استادی چون آیت الله حاج میرزامحمود بروجردی( پدر آیت الله العظمی حاج آقا حسین بروجردی) نیز بهره جست.
شیخ بهاری آنچنان جاذبه ای داشت که نوشته اند:
« فی المثل اگر شتر بانی ده قدم با او راه می رفت فدایش می شد»
شیخ محمد بهاری همدانی (ره): ایشان در بیان صفات علماء ربّانی می فرماید: « الاول: اینکه باید زاهد در دنیا باشد، معنای زهد رفع علقة قبیله است که لازمة آن رفع علاقهی ظاهریه افتاده است زیرا که اقّل مراتب علم ، علم به حقارت دنیا است وکدورت آن و فناء آن و علم به جلالت آخرت است و صفای آن و بقای آن و همچنین باید فهمیده باشد که دنیا و آخرت ضَرَّتان هستند، جمعشان نشاید.»
حاج شیخ محمد بهاری همدانی(ره) در نامهای به یکی از اهل معرفت ضمن بر شمردن اموری که بر سالک لازم است، می نویسد:« السابع، این که در هیچ امری، متکل به حول و قوة خود نباشد «بل یکون فی جمیع الاحوال، متکلا علی صانعه و خالقه، جلّ شأنه»
آیت الله شیخ محمّد بهاری همدانی(ره):
«باری چون قصد زیارت اولیاء حقیقی سلام الله علیهم را بنماید اولاً باید بداند که نفوس مقدّسه طیّبة طاهره چون از ابدان جسمانیّه مفارقت نمود و متصل به عالم قدس و مجردات گردید غلبه و احاطة ایشان به این عالم اقوی گردد و تصرفاتشان دراین نشأت بیش از سابق می شود و اطلاعاتشان به زائرین اتمّ و اکمل گردد... پس نسیم الطافشان و رشحات انوار آن بزرگواران بر زواّر و قاصدین ایشان و به جهت خواری دشمنانشان... و به امید استشفاع از برای بخشش گناهان و رجاء وصول بر فیوضات عظمیه رو به آن بزرگواران کند با مراعات آن آدابی که در کتب مزار ثبت است» ایشان ضمن توصیه هائی که برای یکی از علماء دارد میفرماید: «و منها أن یکونَ متواضعا لِلّه جَلّ جلاله ... از امور لازم برای عالم دین اینکه به خاطر خدای بزرگ متواضع و فروتن باشد نه به خاطر غرضی دیگر مانند طمع و غیره...»
«از برای طالب علم شروطٌ لابدّ من مراعاتها... وأن یکونَ معظِّماً لِلعلمِ والعلماء ]یکی از آن شروط اینکه؛ دانش ودانشمندان را بزرگ بدارد] خدا را حقیر نشمارد، اوّل عینی که سالک پیدا کند، آن است که علماء ظاهر پیش او حقیر و کوچک گردند»
.jpg)
