هارون به مکه رفته بود. یک شیطان. شیطان مکار و حیله گر با ابزارهاى مختلف. گفت: نمایندگان شهر مکه را بگویید بیایند و با من ملاقات کنند. تعدادى از ریش‏سفیدهاى مکّه پیش هارون آمدند.

 گفت: شهر شما چه مى‏خواهد؟ گفتند: یک قاضى خوب مى‏خواهیم که ما دعواها و اختلاف‏هایمان را پیش او ببریم. گفت: خودتان کسى را که مى‏شناسید معرفى کنید تا من حکم بدهم؟

 گفتند: دو نفر را مى‏شناسیم. عالم، عامل، متعهد، گفت: بگویید هردو بیایند.

 هارون به نخست وزیر خود گفت: بیا من و تو یک جنگ زرگرى درست کنیم، تک‏تک این دو نفر را بخواهیم و دعواى خود را در مقابل آنها حق جلوه دهیم، ببینیم که کدام یک بهتر قضاوت مى‏کنند.

 کسى که مسن‏تر بود و پیرمرد بود خواستند تا به داخل بیاید. هارون گفت: من با نخست‏وزیرم دعوایى داریم. برایت تعریف مى‏کنیم. بین ما دو نفر حکم کن.

 پیرمرد گفت: بگویید. او به نفع هارون حکم داد.

 هارون گفت: بفرمایید بیرون.

 شخص جوان‏تر را صدا زدند. و گفت: ما دو نفر با هم دعوا داریم. بین ما دونفر حکم کن. شخص جوان گفت: من حکم نمى‏کنم. هارون گفت: چرا؟ جوان گفت: چون شما لباس اعلیحضرتى به تن کرده‏اید. و نخست وزیر نه. من نمى‏توانم با لباس اعلیحضرتى بین شما قضاوت کنم. شما یک لباس عادى بپوشید و نخست وزیر هم یک لباس عادى بپوشد، هردو لباس معمولى بپوشید و کنار همدیگر بنشینید.

 قبول کردند. جوان گفت: حال موضوع دعوا را مطرح کنید و آنها مطرح کردند. به هارون گفت: تو آدم ظالم و ستمگرى هستى و به این بنده خدا ظلم کرده‏اى. حق با این است.

 هارون گفت: برو بیرون.

 به نخست وزیرش گفت: این شخص را بردارید وبه بغداد ببرید و رئیس قوه قضائیه کنید. او خیلى آدم فهمیده و زرنگ و مؤمنى است. گفت: شما بارت را ببند و فردا با ما به بغداد بیا برویم. گفت: چرا بغداد؟ گفتند: شما به درد ریاست قوه قضائیه مملکت مى‏خورى. گفت: نمى‏آیم؛ حاکمان مملکت، حاکمانى ظالم و ستمگر و بى‏دین‏اند. مى‏خواهند از قدرت قوه قضائیه به نفع خود استفاده کنند. قوه قضائیه با بودن هارون، استقلال نمى‏تواند داشته باشد و مظلوم کش و ظالم پرور. مى‏شود مى‏دانم اگر این قدرت را به دست بگیرم، نه تنها نمى‏توانم ظالم را اره کنم، بلکه بعد از مدتى شاخه درخت ظلم مى‏شوم. به همین دلیل گفتم: نه.

 شیطان زورى ندارد که بتواند دست و پایت را ببندد و تو را به ریاست قوه قضائیه بنشاند. مى‏توانى بگویى: نمى‏خواهم.

 شخص گفت: نمى‏خواهم. هارون گفت: باید بخواهى. مى‏گویم تو را به بغداد بیاورند. گفت: بگو بیاورند.

 وقتى که جابه جا شدند، یک حکم نوشت که این آقا از فردا رئیس قوه قضائیه کشور است. مهر خودش را به این جوان زد و جوان هم گرفت و تا کرد و در جیب گذاشت و گفت: من فردا باید سر کار بیایم و بیرون آمد.

 هارون به یک مأمور مخفى گفت که او را تعقیب کن و ببین که به کجا مى‏رود. و مأمور این جوان را تعقیب کرد.

 جوان به کنار رود دجله در بغداد رفت. و کاغذ را درآورد و ریز ریز کرد و در رود دجله ریخت و به ماهى‏ها مى‏گفت: این کاغذ خط هارون است. نجس است، اگر خوردید و در قیامت به عذاب الهى دچار شدید گردن خودتان است. بگذارید آب این کاغذهاى نجس را ببرد.

 و فردا هم سر کار نرفت. یک هفته سرکار نیامد. هارون گفت: او را بیاورید. دیدند که نیمه شب از دنیا رفته است. مى‏توانید به شیطان، نه بگویید. بگویید: نمى‏آیم و نمى‏خواهم.

 شیطان به امام حسین علیه السلام گفت: که با من بیعت کن تا تو را نکشم. امام حسین علیه السلام‏گفتند: نه. به خدا قسم، نه. شیطان‏ها به خیلى‏ها گفتند: بیایید، گفتند: نمى‏آییم. و هیچ کارى نتوانستند بکنند. نهایت درگیرى با شیطان این است که شیطان انسان را به زندان بیاندازد و سر انسان را ببرد. مگر شیطان در زندانى کردن یوسف پیروز شد؟ مگر وقتى امام حسین علیه السلام به شیطان آن زمان نه، گفت و شهید شد، شکست خورد؟ گفت: نهایت این است که شیطان یا مرا زندان کند و یا بکشد و خیلى وقت‏ها هم نه به زندان مى‏کشد و نه به کشتن.

 فرض کنید شما را دعوت به دیدن فیلم مبتذل مى‏کنند، شما قبول نکنید، شیطان چه تسلطى به شما دارد؟ چه زورى به شما دارد؟ چه کسى مى‏گوید: من محکوم شیطانم. چه کسى مى‏تواند در قیامت بگوید: خدایا هر گناهى که ما کردیم، گردن شیطان است.

 در قرآن آمده است که شیطان هیچ گونه گناهى را از انسان به گردن نمى‏گیرد و خدا هم قبول مى‏کند که شیطان گردن نگرفته‏است. مى‏گوید: به من چه ارتباطى دارد؟ مگر خودت در سه آیه قرآن نگفتى که من سلطه و قدرت و حاکمیت ندارم. کار من فقط وسوسه بود. مى‏خواست به وسوسه من گوش نکند. کار من یک دعوت بود، انسان مى‏توانست نپذیرد.