حاجى از مکه آمده بود، چند شب براى زیارت حرم پیغمبر در مدینه ماند و خوابید و یک کیسه پول همراهش بود.

 سحر امام صادق علیه السلام آمد، سلام نمازش که تمام شد، حاجى متوجه شد، بلند شد وضو بگیرد. فهمید کیسه پولش نیست، گریبان حضرت را گرفت و گفت: پولم را بده، امام فرمود: کدام پول؟ گفت: فریاد مى‏زنم و آبروى تو را مى‏برم.

 امام فرمود: بیا خانه تا پولت را بدهم. آمد دم خانه، یک کیسه پول به او داد و امام صادق علیه السلام برگشت مسجد، این بنده خدا نمازش را خواند و خورجینش را تکان داد و دید هرکس مى‏آید طرف این آقا، یک سلام مخصوصى مى‏کند، پرسید: این آقا کیست؟ گفتند: این پسر باقرالعلوم، جگر گوشه فاطمه زهرا علیها السلام، گفت: اى داد و بیداد، ما رفتیم به او گفتیم کیسه پول ما را تو بلند کردى، ما کیسه خودمان را هم پیدا کردیم، کیسه امام صادق علیه السلام را برداشت آورد و گفت: آقا جان فرمود: بفرما، به جان پیغمبر عذر مى‏خواهم، فرمود: حالا مى‏خواهى چه کار کنى، گفت: مى‏خواهم این کیسه پول را پس بدهم، فرمود: نمى‏گیرم، مال خودت باشد ما چیزى که به مردم مى‏دهیم، پس نمى‏گیریم.