چندی پیش در ویژه نامه روز "خانواده" ، نظرسنجی برای تمام اهالی خانه در بخش "خانواده و زندگی" تنظیم شد. حال می خواهیم در سلسله مقالاتی، نتیجه آن را تحلیل و بررسی کنیم .

در اولین مقاله ، به بررسی انتظارات خانم های تبیانی در جواب سوالهای نظرسنجی می پردازیم:

من به عنوان یک زن ، دوست دارم همسرم .... 

نتایج آماری:

اولویت اول (من را تنها رازدار خود بداند) = 53 درصد

اولویت دوم (علاقه خود را نسبت به من به زبان آورد)= 28 درصد

اولویت سوم (خانواده مرا مانند خانواده خود بداند) = 10 درصد

اولویت چهارم (نسبت به تامین نیازهای مادی من تلاش کند)= 9 درصد

 

جالب است که بیش از نیمی از خانم ها دوست داشتند همسرشان، آنها را "تنها" رازدار خود بداند.

 این انتظار محال است.

ازدواج پیوند محکم و بادوامی است که تا به حال ، هیچ پیمانی به پایش نرسیده و هیچ عقدی ، دو آدم را تا این حد، به هم نزدیک نکرده است.

اما این شرط بی بدیل، به هیچ وجه نمی تواند لازمه ایجاد رابطه های افراطی گردد. زن و مرد بعد از ازدواج، همسر هم می شوند. شریک و همراه یک زندگی. دو مسافر یک جاده. اما با هیچ قانونی نمی توان منکر گذشته ها شد.

تصور کن!

زمانی که همسری نبود و هیچ مأوائی گرمتر از آغوش مادر پیدا نمی شد. زمانی که مجرد بودی و هزاران تجربه، تو را به دوستی صمیمی رسانده بود ، که هیچ رازی میان تان ، توان پرده گرفتن نداشت. خواهر و برادر بزرگتری که حتی در انتخاب همسر، راهنمایت بودند ، و شاید هزاران هزاراستاد و معلم و همسایه و آدم دیگر، که رازدار تنهائیها و سنگ صبور غصه هایت بودند.

درست است که ازدواج ، رسیدن به منزل امنی است ، در پس تمام روزهای پریشانی.

 درست است که شانه های همسرتان مطمئن ترین مجال روزهای خستگی است که این را هم شما می گوئید ، هم تمام رطب خورده های متاهل. اما با وجود این، با هیچ قانونی نمی شود منکر گذشته ها شد.

چه باید کرد؟

همسرتان را رازدار خود بدانید و انتظار داشته باشید که او نیز شما را رازدار خود بداند. و در این امر ، ازهیچ  تلاشی دریغ ننمائید. اما این که  شما را "تنها" رازدار خود بداند، انتظار نابجائی است.

 احساس آزادی را از همسرتان دریغ  نکنید.

بگذارید با افراد مطمئن دیگری هم درد و دل کند.

نگذارید عشق شما، مانند میله های زندان جای نفس کشیدن را از او سلب نماید.

به او حق دهید که گاهی از تجربه های دیگران هم برای مسائل خصوصی اش بهره مند گردد.

روزهای خوش زندگی را با حساسیت های نابجا، به کام خود و همسرتان تلخ نکنید.

دومین انتظار خانم هابه جاست.

(من به عنوان یک زن دوست دارم همسرم، علاقه ی خود را نسبت به من به زبان آورد)

در توضیح این اصل، به ذکر تنها یک  روایت بسنده می کنیم:

قال رسول الله (ص)

قول الرجل للمراة، انی احبک لایذهب من قلبها ابداً

این سخن مرد به زن که "دوستت دارم" هرگز از دل زن بیرون نرود.

الکافی، ج 5، ص 569

اولویت سوم:

( من به عنوان یک زن دوست دارم همسرم، خانواده مرا ، مانند خانواده خود بداند)

احترام به بزرگترها، اعم از خانواده خودمان و خانواده همسرمان، اصلی است که بی هیچ بحث و اشاره ، ملزم به رعایت آن هستیم. ولی اینکه انتظار داشته باشیم همسرمان، خانواده ما را هم چون خانواده خود بداند و از هیچ ترجیحی کوتاهی ننماید، توقعی نابجاست.