امام صادق علیه السلام فرمود:

راه و روش عیسى در تبلیغ دین گردش در شهرها بود، در یکى از گردش‏هایش بیرون شد در حالى که مرد کوتاه قدى از یارانش به همراهش بود.

چون عیسى به دریا رسید، از روى یقین نام خدا را برد و روى آب به راه افتاد، چون آن مرد عیسى را این چنین دید او هم با یقین کامل نام حضرت حق را به زبان جارى کرد و دنبال عیسى به روى آب به راه افتاد تا به عیسى رسید.

در این حال عجب و خودبینى او را گرفت، با خود گفت: این عیسى روح اللّه است که به روى آب راه مى‏رود و من همانند او، پس او را بر من چه برترى است؟ امام فرمود: به محض این اندیشه به زیر آب رفت، در آن حال عیسى را به عنوان کمک صدا زد، آن حضرت وى را از آب بیرون آورده سپس به او فرمود: چه گفتى؟ در پاسخ عیسى، اندیشه‏اش را بیان کرد و این که آلودگى عجب گریبانش را گرفت، عیسى فرمود: خود را به جایى واداشتى جز آنجا که خدایت واداشته و بدین جهت مورد خشم خدا شدى، از آنچه که گفتى به درگاه حضرت حق توبه کن. سپس امام صادق علیه السلام فرمود: آن مرد توبه کرد و به مقامى که خدا به او داده بود بازگشت‏