احکام همه ادیان الاهی برای مصالح جامعه است، از این رو اسلام احکامی را برای بشر به ارمغان آورد تا خیر و صلاح دنیا و آخرت آنان را تضمین کند، زیرا تنها خداست که از خیر و صلاح دنیا و آخرت بشر آگاه است؛ لیکن سران بابیت و بهائیت به جهت نیازهای شخصی و … برخی از محرمات اسلام را حلال شمردند که از جمله می توان به استمناء و ربا اشاره کرد:

1. علی محمد باب در باره خود ارضایی و استمنا می نویسد: ««و قد عفی عنکم ما تشهدون فی الرویا او انتم بانفسکم عن انفسکم تستنیون، ولکنکم تعرفن قدر ذلک الماء فانه یکن سبب خلق نفس یشهد الله؛ خدا از شما بخشیده آن چه را در خواب می بینید، و آنچه را که شما خودتان از نفس خود استمناء می کنید، ولی قدر این آب را بدانید، زیرا آن وسیله آفرینش انسان است.»1

2. حسین علی بهاء در باره ربا می نویسد: «اکثری از ناس محتاج به این فقره مشاهده می شوند چه اگر ربحی در میان نباشد امور معطل و معوق خواهد ماند، نفسی که موفق شود با هم جنس خود یا هم وطن و یا برادر خود مدارا نماید و یا مراعات کند یعنی به دادن قرض الحسن، کمیاب است، لذا فضلا علی العباد رباء را مثل معاملات دیگر که ما بین ناس متداولست قرار فرمودیم. یعنی ربح نقود از این حین که این حکم مبین از سماء مشیت نازل شد حلال و طیب و طاهر است.»2

در این مقاله درباره خود ارضایی و مضرات و راه درمان آن خواهیم نوشت تا خوانندگان گرامی با احکام فرقه هایی چون بابیت و بهائیت آشنا شوند؛ فرقه هایی که از شعار تطابق دین با علم و عقل دم می زنند و احکامی چون جواز خوداضایی را صادر می کنند که هیچ تناسبی با علم و عقل ندارد:

مضرات استمناء بر جسم و روان انسان
یکى از راه‏هاى انحرافى در ارضاى میل جنسى که انسان را در معرض آسیب‏هاى جدى قرار مى‏دهد، خود ارضایى است.
تکرار این نوع ارضاء میل جنسى، موجب عادت و ترک آن پس از عادت، تقریباً دشوار ولى عملى است.

 آسیب‏هاى جسمى خود ارضایى:
1. خستگى و کوفتگى.
2. ضعف چشم و تارى دید.
3. نازک شدن و سپس ریزش مو.
4. سرد مزاجى.
5. انزال زود رس.
6. درد در ناحیه تناسلى.
7. کمر درد.
8. بیمارى‏هاى ناشى از کبود آنزیم‏ها، پروتئین‏ها، مواد قندى، کلسیم، فسفر و دیگر موادى که انرژى بدن را تأمین مى‏کند، زیرا با هر مرتبه خودارضایى، مقدار زیادى انرژى که حاوى این مواد است، از بدن خارج و به هدر مى‏رود.
9. کم خونى، اختلال در عمل کرد سیستم عصبى بدن و غیره.

 آسیب‏هاى روانى خود ارضایى:
حواس پرتى، ضعف حافظه، اضطراب، گوشه‏گیرى و افسردگى، بى‏نشاطى، تند خویى و زود رنجى، ضعف اراده، احساس حقارت، بى‏خوابى، بى‏میل شدن به همسر و لذت نبردن از زندگى مشترک را مى‏توان از عوارض روانى خود ارضایى نام برد.

راه‏هاى درمان:
از آن جا که استمناء (خود ارضایى) دنیا و آخرت انسان را نابود مى‏ کند، بیان راه‏هاى درمان آن (هر چند بى‏ربط با بحث ما نیست)، بحثى ضرورى است که در این جا به اختصار آن را بیان مى‏ کنیم:
1. مهم‏ترین عامل درمان، اعتقاد به درمان پذیرى و از بین بردن نا امیدى است.
2. تقویت اراده، زیرا اراده هیچ گاه از بین نمى‏رود بلکه ضعیف مى‏شود.
3. اعتقاد به این که خدا در همه احوال انسان را مى‏بیند، خود باز دارنده‏اى قوى است.
4. در هنگام خواب شکم پر نباشد، همچنین مثانه را خالى کند.
5. تا زمانى که خواب غلبه نکرده است به رختخواب نرود و صبح به محض بیدارى از بستر بلند شود.
6. در هیچ شرایطى به رو نخوابد.
7. لباس تنگ و چسبان نپوشد.
8. از نگاه کردن، گوش دادن و یا خواندن چیزهایى که موجب تحریک مى‏شود، خوددارى کند.
9. از خوردن زیاد مایعات، مواد غذایى محرک مانند: خرما، گوشت قرمز، تخم مرغ، فلفل، پیاز و غذاى‏هاى چرب مخصوصاً هنگام خواب خوددارى کند.
10. هیچ گاه عریان نشود و به اندام جنسى خود نگاه نکند و دست نزند.
11. بر ورزش مداومت کرده و همیشه خود را به کارى مشغول کند.
12. از مکان خلوت دورى کرده و همیشه خود را به مکان‏هاى شلوغ برسانند.
13. از سخن گفتن ملایمت‏آمیز، شوخى، خنده و به صورت کلى هر گونه رابطه با نامحرم، خوددارى کند.
14. قرآن زیاد بخواند، روزه بگیرد و به سوى معنویات حرکت کند.
15. توبه و اطمینان از قبول آن بزرگ‏ترین دل گرمى است.

امام باقر علیه السلام مى‏فرماید:
توبه کننده از گناه، مانند کسى است که اصلاً گناه نکرده است.
کسى که واقعاً توبه کند، محبوب در گاه خداوند است.

خداوند متعال مى‏فرماید:
همانا خداوند توبه کننده‏گان را دوست دارد.

پانوشت:
1. بیان عربی، ص باب عاشر از واحد هشتم.
2. اشراقات، ص 83.