چندی گذشت. شبی در خواب دیدم که قیامت برپا شد و همه در موقف (= ایستگاه) حساب ایستاده‏ایم. خداوند با فضلش مرا اذن دخول بر بهشت داد.

     چون خواستم از صراط (= پلی بین قیامت و بهشت که از روی جهنم می‏گذرد) بگذرم،‏ زفیر و شهیق (= شعله‏های) آتش جهنم مرا به فزع (= بیتابی و ترس) انداخت.

     چون در صراط قرار گرفتم، ناگاه آن طلبکار یهودی از آتش چون شعله‏ای خارج شد و به طرف من آمد و راه عبور را بر من بست و گفت: «50 دینار مرا بده؛ بعد رد شو. تا ندهی، نمی‏گذارم (از صراط رد شوی)!» گریه و تضرع کردم و گفتم: «(من این‏جا چیزی) ندارم که به تو بدهم.»

     گفت: «بگذار یک انگشت خودم را به یک عضو تو بگذارم!» راضی شدم تا از شرش خلاص شدم. او انگشت خود را بر سینه‏ی من گذاشت. من از شدت سوزش، از خواب بیدار شدم. دیدم سینه‏ام مجروح است و سخت می‏سوزد!

     سپس سینه‏اش را باز کرد. همه‏ی حاضرین و شنوندگان دیدند که جراحت سختی بر سینه‏ی او است و گفت: «تا به حال، هر چه دارو و دوا نهاده و معالجه کردم، هنوز هم خوب نشده است!» همه‏ی بینندگان و شنوندگان، صدا به گریه بلند کردند و گریستند.