عزاداری جغد برای امام حسین - بشنو این نی چون حکایت می کند

»» عزاداری جغد برای امام حسین

محمد بن الحسن بن احمد بن ولید و جماعتى از اساتیدم، از سعد بن عبد الله، از محمد بن عیسى بن عبید، از صفوان بن یحیى، از حسین بن ابى غندر، از حضرت ابى عبد الله علیه السلام وى گفت:
شنیدم امام صادق علیه السلام درباره جغد فرمودند:
آیا احدى از شما آن را در روز دیده است؟
محضر مبارکش عرض شد: خیر ابدا در روز ظاهر نشده و تنها در شب پیدا مى گردد.
حضرت فرمودند:
اما اینکه این حیوان پیوسته در خرابه ها مسکن گرفته و در آبادى نمى آید جهتش آنست که:
وقتى حضرت امام حسین علیه السلام شهید شدند این حیوان بواسطه قسم بر خود حتم نمود که ابدا در آبادى سکنا نکرده و منزلش تنها در خرابه ها باشد پس پیوسته در روز صائم و حزین است تا شب فرا برسد و وقتى شب در آمد از ابتداء آن تا صبح بر مصیبت حضرت امام حسین علیه السلام زمزمه و نوحه سرائى و مرثیه خوانى مى کند. (بحار الانوار، ج 45، ص 213.)
همچنین حکیم بن داود بن حکیم از سلمه بن ابى الخطاب از حسین بن على صاعد بربرى که قیم و متصدى قبر حضرت امام رضا علیه السلام نقل کرده که وى گفت:
پدرم براى من نقل نمود و گفت: بر حضرت رضا علیه السلام وارد شدم، آن جناب به من فرمود:
این جغد را مى بینى؟ مردم چه مى گویند؟
عرض کردم: فدایت شوم آمده ایم که از شما بپرسیم.
حضرت فرمودند: این جغد در عصر جدم رسول خدا صلى الله علیه و آله در منازل و قصرها و خانه ها سکنى داشت و هر وقت مردم مشغول خوردن طعام بودند این حیوان پر مى زد و در مقابل ایشان خود را مى رساند و مردم طعام و غذا جلویش مى ریختند و این حیوان طعام خورده و از آب خود را سیراب مى کرد و سپس به منزلش بر مى گشت ولى هنگامى که حضرت حسین بن على علیه السلام شهید شدند از شهر و آبادى خارج گشت و در خرابه ها و کوهها و بیابان ها مکان گرفت و گفت: بد امتى شما مى باشید!پسر دختر پیامبر خود را کشتید و من نسبت به نفس خود از شما در امان نیستم. (مسند الامام رضا، ج 2، ص 247)
همچنین: محمد بن جعفر رزاز، از دائى خود محمد بن الحسین بن ابى الخطاب، از حسن بن على بن فضال از شخصى از حضرت ابى عبد الله نقل کرد، وى گفت:
امام علیه السلام فرمودند:
جغد در روز صائم بوده و وقتى افطار نمود قلبش در مصائب حضرت حسین بن على علیه السلام محزون و افسرده شده تا صبح فرا برسد. (بحارالانوار، ج 45، ص 214.)
متن:
حدثنى على بن الحسین بن موسى، عن سعد بن عبد الله، عن موسى بن عمر، عن الحسن بن على، عن المیثمى (قال: قال ابو عبد الله علیه السلام: یا یعقوب رایت بومه بالنهار تنفس قط، فقال: لا، قال: و تدرى لم ذلک؟
قال: لا، قال: لانها تظل یومها صائمه على ما رزقها الله، فاذا جنها اللیل افطرت على ما رزقت، ثم لم تزل ترنم على الحسین بن على علیه السلام حتى تصبح.
ترجمه:
(حدیث چهارم)
على بن الحسین بن موسى، از سعد بن عبد الله، از موسى بن عمر، از حسن بن على، از میثمى نقل کرده، وى گفت:
حضرت ابو عبد الله علیه السلام فرمودند:
اى یعقوب آیا تا به حال دیده اى که جغدى در روز آواز بخواند؟
وى گفت: خیر.
حضرت فرمودند: مى دانى چرا؟
عرض کرد: خیر.
امام علیه السلام فرمودند: براى اینکه طول روز را این حیوان صائم بوده و وقتى شب فرا رسید افطار کرده و از آنچه خداوند منان روزى او کرده استفاده نموده سپس پیوسته تا صبح بدمد بر مصائب حضرت حسین بن على علیه السلام زمزمه نموده و نوحه سرائى مى کند. (بحارالانوار، ج 45، ص 214.)
منابع:
نام مولف: ابى القاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولویه القمى
نام مترجم: سید محمد جواد ذهنى تهرانى
کتاب جامع الزیارات

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( شنبه 93/4/14 :: ساعت 7:59 صبح )