«شگفت و تمام شگفت آن واقعهاى است که بین ماه جُمادى و ماه رجب واقع مىشود» و نیز گفتهاند: «کدام شگفتى بالاتر از آنست که مردگانى (کسی که در حقیقت قلبش مرده است) بر سر زندگانى (کسانی که در حقیقت زنده‌اند) بزنند؟»
أمیر‌المؤمنین علیه‌السّلام خبر دادند به کشته شدن جماعتى از اصحاب خود که از جمله آنان است: حُجْرُ بْن عَدى، رُشَید هَجَرى، کمَیل بن زیاد نَخَعى، مَیْثَم تَمّار، محمّد بن أکتَم، خالد بن مَسعود، حبیب بن مَظاهر، جُوَیرِیه بن مُسْهِر، عَمْرُو بْنُ حَمِق، قَنْبَر، مُذَرَّع و غیرهم و به اوصاف کشندگان اینها و کیفیت کشتنشان اشاره نمودهاند.»
و نکته جالب این است که نبش قبر شریف حجر بن عدی نیز بین جمادی و رجب واقع شد!
أمان از آن هنگامی که خدا بخواهد دشمنان خود را رسوا کند و حقانیت اولیاء خود را آشکار سازد؛ خدا با این رویداد تلخ، حقانیت امیرمؤمنان علی (ع) را بر جهانیان، به ویژه مسلمانان اعم از شیعه و اهل سنت آشکار ساخت، زیرا امام علی (ع) 14 قرن پیش در خطبه ای به این رویداد، اشاره کرده بود.
البته اگر این جنازه همان حجر بن عدی باشد که گفتیم نیست، معجزه ای دیگر از حضرت است که 1400 سال پیش، تعجب خود را از سلامت جنازه ای ابراز می کند که پس از چهارده قرن بین دو ماه جمادی و رجب نبش شده است، و این هم دلیل دیگری بر حقانیت امیرمؤمنان علی (ع) است.
.jpg)
