این روزها در بسیاری از محافل بحث های وطن پرستی و زنده کردن نمادهای باستانی بسیار داغ است. بسادگی می توانیم نماد فروهر را آویخته بر گردن یا هک شده بر وسائل جوانان ببینیم. اما کمتر کسی هست که حقیقتا از گذشته این مرز و بوم و آنچه در تاریخ کشورمان رخ داده با خبر باشد. چند سالی است که باب زنده کردن جشن های باستانی هم گرم گرم است. جشن هایی که سالها پیش از تولد ما و پدران و مادرانمان منسوخ شدند دوباره زنده و برپا می شوند. اما حتی دلیل و ریشه این جشن ها را نمی دانیم. در این بین جشنی است که ما سالهای سال است که با خیال ارثیه فرهنگ باستانیم بودن آن را پاس می داریم بی آنکه بدانیم این روز نه برای جشن و پایکوبی که سالروز فاجعه ای پر درد در تاریخ کشورمان است.

13 فروردین، روز طبیعت، روزی که ماندن در خانه را جایز نمی دانیم و از طلوع آفتاب به هنگام غروب را به جشن و پایکوبی می گذرانیم.

اما حقیقتا ریشه این روز از کجا برخواسته است.

درست از شهر تاریخی همدان، از درون مقبره ای که شاید بسیاری از ما حتی اسمش را هم نشنیده ایم، از میان مقبره استر و مردخوای ...

استر همسر یهودی –مصری خشایار شاه بود که همدانی ها او را با عنوان قاتل مردم کشورشان یاد می کنند و شهرتش بسیار کمتر از سایر بناهای این شهر تاریخی است.

نام اصلی استر هاداسا بود که بهنگام ازدواج با خشایار شاه برای پنهان نمودن ماهیت حقیقی خود اسمش را به استر که نامی فارسی و به معنی ستاره است تغییر داد.

استر با کمک عموی خود مردخوای ابتدا با ترتیب دسیسه ای وشتی همسر خشایار شاه را از دربار بیرون می کند و سپس خودش به عنوان ملکه ایران بر تخت می نشیند.

استر با پنهان نمودن ماهیت یهودی خود و با سوءاستفاده از موقعیتش به طور پنهان سرمایه های ملی را در اختیار هم کیشانش قرار می داد و بسیاری از آنها را در پست های دولتی وارد می کرد تا اینکه هامان وزیر ایرانی و دانای خشایار شاه پی به نیت های شوم این زن یهودی می برد و خشایار شاه را باخبر می سازد، اما درست زمانی که خشایارشاه قصد برخورد با استر را داشت استر با زیرکی در شب سیزده فروردین خشایار را با شراب مست می کند و در حالت مستی حکم اعدام هامان و 77هزار ایرانی را خشایار شاه می گیرد.

همان شب هامان را به قتل می رساند و در صبح روز بعد یعنی 13 فروردین 77هزار ایرانی بی گناه را به خاک و خون می کشانند. پس از آن ایرانی ها هر سال در این روز خانه هایشان را ترک می کردند تا از گزند مزدوران استر در امان بمانند.

در بسیاری از کشورهای غربی هرساله روز 13 فروردین را با عنوان عید پورین با همان عید ایرانی کشی جشن می گیرند و در این حشن پیکر نمادین هامان را قطعه قطعه می کنند و وشتی پاکدامن را با تهمتی ناروا از قصر به بیرون می رانند و استر را بر تخت حکومت می نشانند.

و چقدر جای تاسف دارد به اشتباه جشن گرفتن و پایکوبی در روزی که سالها پیش 77هزار نفر از هموطن هایمان را بی گناه به قتل رساندند به عنوان روزی که نماد زندگیست...

و چقدر دردناکتر وجود بنایی است در کشورمان که مدفن این قاتل بی رحم است  که سرسختانه توسط نگهبانان فرماسونری خود برای وارثان خونخوارش نگه داری می شود.

به امید روزی که بر خرابه های مقبره استر گام برداریم ...