امام صادق علیه السلام مىفرماید:
هیچ وقت دو فرد مسلمان از هم قهر و دورى نمى کنند مگر آن که یکى از آنها مستوجب برائت و بیزارى از خداوند و مستحق لعنت اوست و گاهى هر دو مستحق چنین کیفرى هستند.
راوى عرض کرد: این یکى که قهر کرد و در قطع رابطه پیش قدم شد ظالم و متجاوز است، پس بنابراین به چه دلیل آن دیگرى که مظلوم است باید کیفر ببیند؟! فرمود:
چون او برادرش را به ارتباط و آشتى دعوت نکرد و از سخنش چشم پوشى ننمود، از پدرم شنیدم که مى فرمود: اگر دو فرد با هم درگیر شوند و با هم به نزاع برخیزند و یکى از آنها به دیگرى چشم زخمى وارد سازد باید مظلوم به رفیق خود بازگردد و به او بگوید:
برادر من به تو ستم کردم و مرا عفو کن، تا بدین وسیله خلأ قهر و قطع رابطه میان او و رفیقش جبران گردد؛ زیرا خداوند متعال داور عادل و دادگسترى است که حق مظلوم را از ظالم مى ستاند.