دنیاى ممدوح‏ و مذموم‏2 - بشنو این نی چون حکایت می کند

»» دنیاى ممدوح‏ و مذموم‏2

دنیاى دنیاپرستان‏

اسلام از بازشناساندن دشمنان بشر به بشر کوتاهى نکرده، و در این زمینه چه در قرآن چه در رایات از بیان هیچ برنامه مثبتى فروگذار ننموده است.

در آنجا که از دنیا بعنوان یک دشمن سرخست و خطرناک یاد میکند، منظورش اجزاء بهم پیوسته‏اى نیست که از مجموعش منظومه شمسى پدید آمده، مقصدش چنانچه دانشمندان اسلامى بخصوص علامه عالیقدر و روشن ضمیر پاک نهاد مرحوم مجلسى در ذیل آیات و روایات مربوط به دنیاى مذموم بیان کرده، نوع برداشت انسان از عوامل زندگیست برداشتى که منتهى به از دست‏ دادن شرف و فضیلت و دین و کیان انسانى میگردد، دنیائى است که روى آوردن بآن مساوى با ویران شدن اساس فطرت و وجدان و اخلاق و مبانى انسانیت است.

دنیائیکه همچون تیشه در برابر ریشه انسانیت قرار میگیرد، و آدمى را از حق و حقیقت دور میکند، نباید بآن چشم طمع دوخت، و حیف از اندیشه و فکر که در بدست آوردن این‏چنین دنیا خرج شود.

دنیا باید براى انسان خانه پرستش خدا و بنا بگفته على علیه السلام باید مسجد عبادت براى الله باشد.

بریدن از حق و گرایش بمادیت صرف از دنیا براى انسان بتخانه میسازد و آدمى را وادار بپرستش هزاران بت جاندار و بیجان میکند، و پس از تلف شدن عمر و در باختن تمام فضائل بابلیس، از انسان جز هیزمى براى جهنم چیزى نمیماند.

آنگونه باید زندگى کرد، که دنیا براى انسان شهوت‏سرا نشود، و آدمى در آن همچون درنده‏اى در جنگل جلوه نکند.

آنانکه دنیا را بعنوان هدف انتخاب میکنند، در تمام زوایاى حیات مطابق برداشتى که از عوامل مادى برمیدارند، بشکل‏گیرى مشغول شده، و در این راه تمام ارزش‏هاى واقعى را از دست داده، و بهر جنایتى براى رسیدن بوصال این عروس فریبنده که به ملیون‏ها داماد شوهر کرده و هنوز عروس است خود را آلوده میکنند!

آنان که دنیا را براى خود بتکده یا شهوت‏سرا انتخاب میکنند، از افتادن در منجلاب رذائل بى‏باک گشته، و تمام علف هرزه‏هاى سیئات اخلاقى در سرزمین وجودشان میروید.

هم اینانند که براى پیشگیرى از روشن شدن چراغ وجود موسى، هزاران طفل بیگناه را سر میبرند، و براى جلوگیرى از شکوفا شدن اندیشه و حسنات اخلاقى ملت‏ها، دست بانواع جنایات غیر قابل جبران میزنند، و عمال و نوکران بدبخت‏تر از آنان براى بدست آوردن چند لقمه چرب، به پیروى کورکورانه از آنان اقدام کرده و بصورت چاکران خانه‏زاد بر خاک کثیف بارگاه شیطانى آنان سر مى‏نهند.

در حقیقت باید گفت: پرستش فرعونها، یا بت‏هاى بیجان برگشت به پرستش درهم و دینار، و براى بیشتر بدست آوردن زرق و برق و عیش و نوش آزادتر میکند، که اسلام از مجموع این برنامه‏ها تعبیر بدنیاپرستى کرده و از پرستندگان بعنوان عبید دنیا یاد نموده است.

بندگان دنیا

پرسندگان دنیا، اگر خواهان دین، اخلاق، فرهنگ، تمدن، علم، و هنر باشند تا جائى خواستار این برنامه‏هایند، که بدنیاى آنان زیان نرساند، و بمکتب فکرى غلط و سیستم بى‏پایه اندیشه آنان ضرر وارد نیاورد.

هم اینان بودند که بوسیله ابو طالب براى متوقف کردن برنامه‏هاى پیامبر آنحضرت پیام دادند: هدف از رسالت و نبوت شما اگر بدست آوردن قدرت و مقام است تا در سایه آن بتوانى بریاست قبائل نائل شوى، یا بکام زیباترین دختران عرب برسى، یا بمال فراوان دست‏یابى، هم اکنون ببرنامه‏ات پایان بده، تا ما هریک از این سه خواسته را که بخواهى برایت فراهم آریم.

آن مردم پست که همه‏چیز را از پشت عینک دنیاپرستى میدیدند، و از پیامبر چونان وضع خود تصور برداشته بودند، تاروپود اندیشه غلط و تصور باطلشان با جواب پیامبر بباد رفت، عموى عزیز باین مردم بگوى اگر توان و نیروى شما بانجا برسد که آفتاب را در دست راستم نهید و ماه را بدست چپم بسپارید، از نشر توحید و دعوت بفضیلت و آزاد کردن مردم از زیر بار ستم طاغوتها دست برنمیدارم، آنان پیشرفت فرهنگ اللّه را نمى‏پسندند زیرا فرهنگ الهى با تمام برنامه‏اى آنان مخالف بود و این مخالفت بخیر دنیا و آخرت ایشان تمام میشد، اینان میخواستند پیامبر با آنان همکارى کند، و برنامه‏هائى ارائه دهد که زیانى بدنیاپرستى آنان نداشته باشد.

پس از مدتى پیام دادند، براى خاتمه تمام آلام و رنجها و نگرانیهائیکه از طرف ما بشما میرسد، بیا هفته را دو تقسیم کن، قسمتى از هفته را ما بعبادت خداى تو میشتابیم، و قسمت دیگرش را تو بپرستش بت‏هاى ما روى‏آور، اهل مکه نمیخواستند تن بقبول فرهنگ و دانش و دینى بدهند، که با تجاوزات آنان سر آشتى ندارد، اینبار خداى بزرگ در جواب آنان فرمود:

قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ، وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ، وَ لا أَنا عابِدٌ ما عَبَدْتُّمْ، وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ لَکُمْ دِینُکُمْ وَ لِیَ دِینِ.

مبارزات یهود و مسیحیت در طول تاریخ و بخصوص در این زمان با اسلام دنباله همان برنامه‏هاى کثیف بت‏پرستان مکه است.

اسلام میخواهد به تجاوز متجاوزان در تمام جبهه‏هاى حیات خاتمه دهد ولى متجاوز متکبر آئینى را میطلبد که با اوه هم گام و همراه باشد.

صهیونیست و امپریالیسم و کمونیست ماده‏پرست و شهوت‏ران که دوست دارد تمام برنامه‏ها بنفع خواسته‏هایش باشد، و رسیدن باین خواسته‏ها گرچه به کشتن و زجر دادن ملتها و غارت اموالشان منتهى گردد برایش مهم نیست فرهنگ خدا را نمیخواهد.

اینان طالب قواعدى هستند که بآنان اباحه مطلق دهد، و اتفاقا تابع چنین راه و رسمى هم هستند.

دین میگوید مردم بنده حقند، آزاد آفریده شده و باید آزاد زیست کنند، و بخاطر عقل و روحى که دارند باید از تمام مواهب زندگى برخوردار باشند، و حقوق آنان در تمام زمینه‏ها رعایت گردد، ولى اینان چنین مسلکى را نخواسته و نمیخواهند، آرى بنده دنیا بودن و جز دنیا ندیدن و نخواستن و نگفتن گوئى ماهیت آدمى را تغییر داده و انسان را به پست‏ترین مرحله سقوط و بدبختى میکشاند.

راستى عجیب است، تا روزیکه پیامبر مبعوث برسالت نبود، در میان عرب معروف بمحمد امین بود، او را راستگو و درستکار میشناختند، اما از وقتى بر علیه آن متجاوزان مأمور بقیام و مبارزه شد، او را مجنون، کاذب، بدقول، ساحر، و ... خواندند، اینست نتیجه گرفتار آمدن بدام دنیا، یا محصول برداشت غلط از میدان زندگى، که آدمى را تا مرز مبارزه با انبیاء و مکتب حق میکشاند!!

پی نوشت ها:

______________________________

(1)- خطبه 156

(2) سفینته البحارج 2 ص 378

(3) سفینته البحارج 2 ص 378

(4)- تحف العقول 214

(5)- سفینة البحار ج 2 ص 379

(6)- نهج البلاغه حکمت 3

(7)- سفینة البحار ج 2 ص 380

(8) در روزهائیکه مشغول نوشتن این جزوه بودم، روزنامه‏ها در جنب مبارزات حق‏طلبانه مردم، بیک آزادى نسبى دست یافته بودند، در پاره‏اى از مقالات ارزیابان اوضاع نوشتند: اگر ایران مواد خوراکى لازم خود را از اخرج تهیه نکند کشاورزى فعلى‏اش بیش از 32 روز جواب ملت را نمیدهد، در صورتیکه ایران از نظر منابع و زمین قابل کشت یکى از مهمترین ممالک جهان و از نظر نفت دومین صادرکننده در روى زمین است، سوء مدیریت دولتها، و تسلط اربابان استعمارى ایران را بپرتگاه سقوط آورده و اگر بیدارى حضرت امام خمینى و ادامه مبارزات مردم نبود معلوم نبود کشور و ملت ما با چه سیه‏روزى روبرو میشد؟!

(9) آل عمران 185

(10) نساء 77

(11) انعام 70

(12) یونس 7

(13) ابراهیم 3

(14)- نحل 106- 107

(15)- روم 7

(16)- فاطر 5

(17)- شورى 20

(18)- نازعات 38

(19)- نهج البلاغه حکمت 119

(20)- نهج البلاغه الصبحى الصالح‏