من پنج کار اطفال را دوست دارم - بشنو این نی چون حکایت می کند

»» من پنج کار اطفال را دوست دارم
آقای حداد میفرمودند : چقدر من از کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم خوشحال می شوم
و هر وقت یاد آن می کنم حالت ابتهاج و مسرت به من دست می دهد ، آنجا که فرموده است :
« من پنج کار اطفال را دوست دارم : اول آنکه پیوسته گریانند ، دوم آنکه بر سر خاک گِرد می آیند ، سوم آنکه بدون حقد و کینه با هم دعوا می کنند ، چهارم آنکه برای فردا چیزی را ذخیره نمی نمایند ، پنجم آنکه خانه می سازند و سپس آنرا به دست خودشان خراب می کنند . »
مراد آنستکه : اطفال چون به فطرت نزدیکترند ، یعنی به توحید نزدیکترند ، أنانیت پوچ و استکبار واهی و شخصیت مجازی در میانشان نیست .
فلهذا چون خنده غفلت انگیز و عمارتهای بهجت آمیز و کینه های بی اساس اما ریشه دار و ذخیره کردن اموال و انباشتن بر اساس وَهم و پندار و اتکای به دنیا و دلبستگی بدان ، در میان ایشان وجود نداردیعنی همه بلفطره اهل توحید می باشند و فنای آنان در خدا فطره بیشتر است ، بیشتر مورد علاقه پیامبر می باشند .
اما همین که به غرور جوانی و به کهولت و دوران کهنسالی و پیری می رسند و غرور شهوت و غضب و أوهام و اعتباریات دامنگیرشان می گردد و حب مال و جاه و اعتبار در زمان پیری مغزشان را پر می کند ، همه آن غرائز پاک و فطرت سالم و دست نخورده رااز دست می دهند ، و به باطل در برابر حق عشق می ورزند ، و عمر و حیات و سرمایه علم و قدرت و امن و امان را به مُفت بلکه به منهای فائده و در برابرضررهای هنگفت می فروشند و مبادله می کنند .
و این موجب بُعد و دوری از رحمت خداست که ایشان را از وادی محبت دور میکند .
إلّا مَن عَصَمَهُ اللّهُ ، وَ قَلیلُ ما هُم.
(روح مجرد ص 597)

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بُنیاد مکن تا نکَنی بنیادم

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طرّره را تاب مده تا ندهی بر بادم

یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم

رُخ بر افروز که فارغ کنی از برگ گُلم
قد بر افراز که از سرو کنی آزادم

شمع هر جمع مشو ورنه بسوزی ما را
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

رحم کن بر من مسکین و بفریادم رس
تا بخاک درِ آصف نرسد فریادم

حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که در بند توأم آزادم

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( یکشنبه 86/3/13 :: ساعت 1:5 عصر )