این دوره به تعبیر قرآن دوره علاقه به افزون کردن مال و ثروت و اولاد و نفرات است.

بى‏تردید اگر این علاقه به وسیله ایمان و تقوا و پندآموزى و عبرت کنترل نشود، از انسان قارونى مستکبر و موجودى حریص و منبعى بخیل ساخته مى‏شود که به خرابى دنیا و آخرت انسان مى‏انجامد.

انسان براى تأمین سعادت خود به وسیله مال و اولاد باید با کمک هدایت خدا، کسب ثروت کند و نیز بر اساس دستورات حق، ثروت را هزینه کند و از هدایت حق براى تربیت نسل بهره گیرد و فرزندانى نیکوکار، بزرگوار، با کرامت، با معرفت تحویل حوزه انسانیت دهد.

در هر صورت اگر این پنج دوره از زندگى با تکیه بر هدایت حق و راهنمایى مربیان دلسوز رخ بنماید، در آخرت موجب آمرزش و خشنودى حق است و اگر بى‏مهار و بى‏کنترل جلوه کند، در ابتدا چونان دشت سرسبزى است که انسان را شگفت‏زده مى‏کند و در پایان علف زرد و خشکى مى‏شود که جز سوزانیدنش چاره‏اى نیست چنانچه حضرت حق در انتهاى آیه به این حقیقت اشاره فرموده است که:

 [اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِینَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَباتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطاماً وَ فِی الْآخِرَةِ عَذابٌ شَدِیدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٌ وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلَّا مَتاعُ الْغُرُورِ]

بدانید که زندگى دنیا [یى که دارنده‏اش از ایمان و عمل تهى است،] فقط بازى و سرگرمى و آرایش و فخرفروشیتان به یکدیگر، و افزون خواهى در اموال و اولاد است، [چنین دنیایى‏] مانند بارانى است که محصول [سبز و خوش منظره‏اش‏] کشاورزان را به شگفتى آورد، سپس پژمرده شود و آن را زرد بینى، سپس ریز ریز و خاشاک شود!! [که براى دنیاپرستان بى‏ایمان‏] در آخرت عذاب سختى است و [براى مؤمنان که دنیاى خود را در راه اطاعت حق و خدمت به خلق به کار گرفتند] از سوى خدا آمرزش و خشنودى است، و زندگى دنیا جز کالاى فریبنده نیست.