عیسى علیه السلام فرمود:

زبان را زندان کن تا خانه دل آباد شود، چون دل مرکز پذیرش حقایق و معارف الهى است، وقتى از لوث کدورت و تیرگى گناه خلاص مى‏شود که زبان مقهور و محبوس باشد و براى سالم ماندن از شر اشرار و فسق فاسقان و عصیان عاصیانى که امید به علاج آنان نیست، در خانه‏ات قرار بگیر.

از عملى که محض خشنودى دوست نیست و آلوده به اغراض غیر الهى است، خوددارى کن و از آنچه زائد بر قدر حاجت است از نگاه داشتنش بپرهیز و براى این که از آن بهره و سود نصیبت شود، آن را در راه حضرت حق خرج کن و بر گناهانت تا سر حد آمرزش گریه کن و از گرگان آدم‏نما هم چون فرار از شیر درنده بگریز که آدمیان وقتى دواى درد انسانند که آدم باشند، فعلًا روزگارى است که اکثر مردم در جهت زیان زدن به انسان زندگى مى‏کنند و معاشرت با آنان جز ضربه خوردن به دنیا و آخرت انسان سودى ندارد، در هر مقامى و در هر جایى و در هر حالى تقوا پیشه کن و از گناهان و معاصى براى رسیدن به خیر دنیا و آخرت جداً بپرهیز