آرى! عظمت، موقعیّت، برترى و ارزش انسان را در ناحیه جسم و شکل‏ ظاهر نمى‏توان محاسبه کرد، و از قدرت جسمى و مادّى او در برابر عظمت خلقت به هیچ عنوان نمى‏توان سخنى به میان آورد، که در این ناحیه انسان بسیار ضعیف و بسیار کوچک است و آنقدر نیست که بتوان برایش حسابى باز کرد، و اگر انسان از تماشاى عظمت خلقت چشم بپوشد و جهان، این دریاى شگفت‏انگیز و پر از عجایب را نادیده گرفته و به تعبیر بهتر فراموش کند و به صورت ظاهر و جسم مادّى، و به قدرت مالى و رزمى ناچیز خود مغرور شود و دچار خودبینى گردد، به بدترین رذایل آلوده گشته و تا میدان کفر انا رَبَّکُمُ الْاعْلائى پیش خواهد رفت. و آن وقت است که با وزش بادى، یا جرعه آبى، یا پشّه ناتوانى، باد دماغش را خالى مى‏کنند و پوزه‏اش را آنچنان به خاک مى‏مالند که تا ابد از جاى برنخیزد، و گند بى‏آبرویى و افتضاحش جویبار تاریخ را رها نکند!!

والایى و ارزش این موجود و عزت و فضیلت این مخلوق را باید در ناحیه معنى و خطّ روح و روان و بُعد الهى‏اش جستجو کرد.