پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله در جهت تحریک اندیشه مردم براى یافتن حقایق و دورى گرفتن از رذایل مى‏فرماید:

براى شما یاد مرگ و دیدن مردن دیگران موعظه‏اى کافى است، به دلالت عقل نسبت به واقعیت‏هاى، وزادى چون تقوا و شغلى چون عبادت و مونسى چون حضرت اللّه و بیانى هم چون قرآن مجید، براى بدست آوردن خیر دنیا و آخرت اکتفا کنید.

مسئله حتمیت مرگ و انتقال از این جهان به سراى آخرت، براى هیچ کس قابل تردید نیست.

دیدن مرگ اشخاص با دیده بصیرت و یاد کردن از مرگ خویش ولى با قدرت تفکر از بهترین عوامل بیدار کننده و وسایل رشد و کمال است.

من شخصى را مى‏شناختم که به انواع معاصى آلوده بود، امر به معروف و نهى از منکر در او اثر نداشت، از دین بى‏خبر و نسبت به هر گناهى، اهل عمل بود.

سال‏ها او را ندیدم، تا در ماه رمضانى، دیدم انسانى با وقار و با تربیت در حالى که از احوالات الهى بهره‏مند بود و از ایمان و عمل صالح وجودى سرشار داشت به نزدم آمد و پرسید: مرا مى‏شناسى؟ گفتم: نه، گفت: من همانم که مدتى از عمر گرانمایه را در باطل سپرى کردم.

گفتم: وسیله بیداریت چه بود؟ گفت: دوستى داشتم از دنیا رفت تا نزدیک قبر، جنازه او را مشایعت کردم، به فکر افتادم که بالاى سر قبر بایستم و آنچه با مرده معامله مى‏شود، ببینم.

دیدم بند کفنش را گشودند، به زیر صورتش خاک ریختند بالاى سرش لحد چیدند و قبر را با گل و خاک پوشاندند، آنوقت به مشایعت کنندگان گفتند: به خانه‏هایتان برگردید.

ناگهان از این مناظر عجیب و غریب تکان شدیدى خورده به خود آمدم و با خود گفتم: برخورد به تمام این واقعیت‏ها براى تو هم خواهد بود، آن وقت در جواب حضرت حق که عمرى به تو احسان داشت و تو در مقابل احسانش، عمرى اسائه ادب داشتى، چه خواهى گفت؟

از همان زمان به توفیق الهى تمام معاصى و خطاها را ترک گفتم و اکنون از برکت آن روز، به ادامه زندگى هماهنگ با قواعد الهى مشغولم.

به خواست خدا در باب هشتاد و سوم که درباره مرگ تنظیم شده مسائل مفصلى خواهد آمد، در اینجا فقط به واقعیت‏هایى اشاره خواهد رفت که زمینه تفکر و سپس بیدارى را براى ما فراهم آورد.