در شنیدن کلام خدا، از طریق قرآن و سخنان پیامبر و گفتار امامان و فقیهان جامع الشرایط، آدمى آیینه منعکس کننده صفات حق گشته و به قول قرآن به رنگ حق در خواهد آمد:
«صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ» .
« [به یهود و نصارى بگویید:] رنگ خدا را [که اسلام است، انتخاب کنید] و چه کسى رنگش نیکوتر از رنگ خداست؟ و ما فقط پرستش کنندگان اوییم».
انسان در صورتى که مستمع کلام حق باشد، اهل حق و عدل، نور و روشنایى، حقیقت و واقعیت، اصالت و معرفت و اهل شرف و وجدان گشته و مصداق واقعى خلیفة اللَّه خواهد شد.
انسان در صورت فرمان بردن از فرامین خدا، منبعى از برکت، ظرفى از فضیلت، موجودى وارسته، بشرى پیراسته و شخصیتى الهى خواهد شد.
ولى در صورت مستمع غیر شدن، اعم از اینکه مستمع خواستههاى خود و یا خواستههاى غیر خود گردد، منبعى از شر، موجودى پست، انسانى رذل، و ظرفى پر از زشتىها خواهد شد.
زمانى که انسان از کلام حق جدا شود، حرکت انتقالى؛ یعنى حرکت انسانى و اینکه هر روز او از روز دیگر بهتر شود نخواهد داشت؛ بلکه مانند اسب عصارخانه، تنها حرکت وضعى، یعنى حرکت به دور شکم و شهوت خود خواهد داشت، و با این حرکت است که به خوشبختى خود پشتپا زده و پس از هفتاد یا هشتاد سال فعالیت و حرکت، برایش روشن خواهد شد که نه تنها چیزى به دست نیاورده؛ بلکه تمام سرمایههاى عالى انسانى و الهى خود را نیز از دست داده است.
.jpg)
