امام صادق علیه السلام در شهر مدینه که فاقد ابزار علمى و وسایل پیشرفته امروز بود، به مادران توصیه سخت داشت به این که کودکان شیرخوار خود را در طرف چپ بخوابانند.

این توصیه قرن‏ها چون یک سفارش زاید یا بى‏مورد جلوه مى‏کرد علتش این بود که هیچ کس به فایده این سفارش پى نمى‏برد و بعضى هم به کار بستن این سفارش را خطرناک مى‏دانستند و فکر مى‏کردند که اگر طفل شیر خوار در طرف چپ مادر خوابانیده شود ممکن است که مادر هنگام خواب بغلطد و طفل را زیر تنه خود خفه کند.

از محمد بن ادریس شافعى که در سال 150 هجرى و دوسال پس از درگذشت امام صادق علیه السلام در غزّه متولد شد و در سال 199 هجرى در قاهره زندگى را بدرود گفت، پرسیدند که آیا مادر طفل شیرخوار را باید در طرف راست خود بخواباند یا در طرف چپ؟ در جواب گفت: بین چپ و راست تفاوتى وجود ندارد و مادر مى‏تواند طفل را در هر طرف خود که راحت‏تر است بخواباند.

گاهى هم فرمایش حضرت صادق علیه السلام را مغایر با عقل سلیم مى‏دانستند، چون از نظر آنها راست بیش از چپ احترام داشت و فکر مى‏کردند که مادر بایستى طفل را در طرف راست خود بخواباند تا این که کودک از کرامت راست برخوردار شود.

نه کسى در شرق براى این توصیه امام صادق علیه السلام ارزش قائل شد نه در غرب و حتّى در دوره تجدد دانشمندان با دیده انتقاد هر موضوع علمى را مورد توجه قرار دادند. و درصدد برنیامدند که بفهمند آیا آن گفته از نظر علمى ارزش و فائده دارد یا نه؟

قرون شانزدهم و هفدهم و هیجدهم میلادى که قرون دوره تجدّد بود گذشت و قرن نوزدهم میلادى فرا رسید و در نیمه دوم آن قرن دانشگاه کورنیل در آمریکا ساخته و شروع به کار کرد.

«عزرا کورنیل، بانى دانشگاه کورنیل که دوران شیرخوارگى و کودکى بسیار سخت را گذرانیده بود، تصمیم گرفت که در آن دانشگاه، یک انستیتوى مخصوص تحقیق در نوزادان و کودکان شیرخوار به وجود آورد. این انستیتو در اولین سال شروع به تدریس از طرف دانشگاه کورنیل به وجود آمد و منضمّ به دانشکده پزشکى گردید و اینک متجاوز از یک قرن است که به تحقیق در مورد نوزادان و کودکان شیرخوار ادامه مى‏دهد.

در مسائل مربوط به نوزادان و کودکان شیرخوار، چیزى وجود ندارد که مورد تحقیق این مؤسسه قرار نگرفته باشد و در جهان هیچ مرکز علمى از لحاظ داشتن اطلاعات راجع به نوزادان و کودکان شیرخوار به پاى این مرکز نمى‏رسد. محال است که یک موضوع مربوط به نوزادان و کودکان شیرخوار وجود داشته باشد و این مؤسسه راجع به آن تحقیق نکند، حتى تابلوهایى که شکل نوزادان و کودکان شیرخوار روى آنها کشیده شده مورد تحقیق این مؤسسه قرار گرفته است.

در نیمه اول قرن بیستم محقّقان این مؤسسه تابلوهاى مربوط به نوزادان را در موزه‏هاى دنیا از نظر گذرانیده و از 466 تابلو که در موزه‏هاى معروف جهان به نظرشان رسید، دیدند که اکثریت با تابلوهایى است که در آنها مادران، کودکان خود را در طرف چپ بغل گرفته‏اند.

در 373 تابلو، مادران، کودک خود را در طرف چپ در بغل داشتند و در 93 تابلو در طرف راست. بنابراین در هشتاد درصد از تابلوها که در موزه‏هاى معروف به نظر رسید، مادران کودکان را در طرف چپ بغل گرفته بودند.

در ایالت نیویورک، چند زایشگاه وابسته به مرکز تحقیق مربوط به نوزادان و شیرخواران دانشگاه کورنیل است و دکترهایى که در آن زایشگاه کار مى‏کنند، نتیجه مطالعات و معاینات خود را براى مرکز تحقیق مربوط به نوزادان و شیرخوران‏ مى‏فرستند.

از گزارش‏هایى که در طى یک مدّت طولانى از طرف آن دکترها به مرکز تحقیق مى‏رسید، این نتیجه به دست مى‏آمد که در روزهاى اول بعد از تولد، وقتى نوزاد در طرف چپ مادر مى‏خوابد آسوده‏تر از آن است که در طرف راست بخوابد و اگر او را در طرف راست مادر بخوابانند، در فواصل نزدیک از خواب بیدار مى‏شود و شیون مى‏کند.

محقّقان مرکز تحقیق، مطالعات خود را منحصر به نژاد سفید پوست آمریکایى نکردند بلکه درصدد برآمدند بدانند که آیا در نژادهاى سیاه و زرد نیز این موضوع صدق دارد یا نه؟ بعد از یک دوره طولانى تحقیق در نژادهاى دیگر، متوجه شدند که این موضوع در تمام اقوام صدق مى‏کند و در همه جا نوزادان، به خصوص در روزهاى اول تولد، اگر در طرف چپ مادر بخوابند آرام‏تر از آن هستند که در طرف راست مادر به خواب بروند و این واقعیت اختصاص به نژاد سفید پوست ندارد و یک واقعیت جهانى است.

مرکز تحقیق دانشگاه کورنیل، بدون انقطاع این موضوع را مورد مطالعه قرار مى‏داد. ساعت‏ها شکم زن باردار از طرف پزشکان مرکز تحقیق به وسیله اشعه مجهول مورد معاینه قرار مى‏گرفت تا این که جنین را در شکم مادر ببینند، اما از دیدن جنین چیزى بر اطلاعاتشان افزوده نمى‏شد تا این که هولوگرافى‏اختراع کردند. بعد از اختراع هولوگرافى پزشکان مرکز تحقیق درصدد برآمدند که با هولوگرافى در حالى که اشعه مجهول جنین را در شکم مادر روشن کرده از آن عکس بردارند و آن وقت دیدند که امواج صداى ضربان قلب مادر که در تمام بدن پخش مى‏شود به گوش جنین مى‏رسد.

بعد از این مرحله و براى وقوف بیشتر، لازم بود بدانند توقّف ضربان قلب مادر، آیا در جنین عکس‏العمل به وجود مى‏آورد یا نه؟ چون نمى‏توانستند قلب مادر را متوقّف کنند؛ زیرا سبب هلاک آنها مى‏شد، تحقیق را در جانوران پستاندار ادامه دادند و هر بار که قلب جانورى را که جنین در زندان داشت متوقف مى‏کردند، مى‏دیدند که در جنین واکنش به وجود مى‏آید.

آزمایش‏هاى مکرر در مورد چند نوع پستاندار، ثابت کرد که وقتى ضربان قلب مادر متوقف مى‏شود، در جنین واکنش به وجود مى‏آید و بعد از مرگ مادر، جنین به هلاکت مى‏رسد. براى این که جنین از خون قلب مادر که به وسیله شریان بزرگ موسوم به آئورت برایش فرستاده مى‏شود، تغذیه مى‏نماید و وقتى قلب مادر متوقّف گردید، غذا به جنین نمى‏رسد و هلاک مى‏شود.

بعد از آزمایش‏هاى متعدد، دانشمندان مرکز تحقیق دانشگاه کورنیل دانستند که طفل در شکم مادر نه فقط عادت به شنیدن ضربان قلب او مى‏کند، بلکه ضربان به حیات وى نیز وابستگى دارد و هرگاه ضربان ادامه نیابد، طفل در شکم مادر از گرسنگى مى‏میرد.

عادتى که جنین قبل از تولد، به شنیدن صداى ضربان قلب مادر دارد، طورى در وى نافذ مى‏شود که بعد از تولد هم اگر صداى قَرعه‏هاى قلب مادر را نشنود، احساس اضطراب مى‏نماید و هوش کودک نوزاد به خوبى صداى قرعه‏هاى قلب مادر را تشخیص مى‏دهد و به همین جهت وقتى نوزاد در طرف چپ مادر قرار بگیرد چون صداى قرعه‏هاى قلبش را مى‏شنود، آرام مى‏گیرد، لیکن در طرف راست چون آن صدا به گوشش نمى‏رسد مضطرب مى‏شود.

اگر بانى دانشگاه کورنیل، یک مرکز تحقیق راجع به نوزادان و شیرخواران در آن دانشگاه به وجود نمى‏آورد و آن مرکز به طور مستمر راجع به نوزادان و شیرخواران تحقیق نمى‏کرد، معلوم نمى‏شد گفته امام صادق علیه السلام که به مادران توصیه کرد

فرزندان شیرخوار خود را در طرف چپ خود قرار بدهند و بخوابانند، مبتنى بر چه مصلحت و فایده مى‏باشد.

امروز در تمام شیرخوارگاه‏هاى وابسته به مرکز تحقیق دانشگاه کورنیل در اطاقى که نوزادان خوابیده‏اند، دستگاهى است که صداى قَرَعات قلب مادر را به وجود مى‏آورد و در تختخواب هر نوزاد یک گوشى مى‏باشد که قرعات مصنوعى قلب مادر را به گوش کودک مى‏رساند.

قلب انسانِ بالغ، زن یا مرد، به طور عادى در هر دقیقه 72 بار مى‏طپد. در شیرخوارگاههایى که وابسته به مرکز تحقیق دانشگاه کورنیل مى‏باشد، بارها آزموده‏اند که اگر شماره قَرَعات مصنوعى قلب مادر در هر دقیقه یک صد و ده یا یکصد و بیست قرعه شود صداى شیون تمام کودکان که در یک اطاق هستند به گوش مى‏رسد و بایستى شماره قرعات مصنوعى قلب مادر در هر دقیقه 72 قرعه باشد تا این که کودکان مضطرب نشوند و به شیون درنیایند.

در شیرخوارگاه‏هاى وابسته به مرکز تحقیق، چند بار این آزمایش را کرده‏اند، عده‏اى از نوزادان را در اطاقى قرار داده‏اند که در آن جا صداى قرعات مصنوعى قلب مادر به گوش کودکان نمى‏رسید و عده‏اى را هم در اطاقى قرار دادند که نوزادان در آن جا صداى قرعات مصنوعى قلب مادر را مى‏شنیدند، هر دفعه که این آزمایش را کردند، معلوم شد که در اطاقى که آن جا قرعات مصنوعى قلب مادر شنیده مى‏شود وزن کودکان سریع‏تر از کودکان اطاق دیگر زیاد مى‏شود، در صورتى که غذایى که به کودکان دو اطاق داده مى‏شود از حیث نوع مشابه است! اما در اطاقى که صداى قرعات مصنوعى قلب مادر شنیده مى‏شود، کودکان با اشتهاى زیادتر غذا مى‏خورند و کودکان اطاقى که صداى قرعات مصنوعى قلب مادر در آن جا به گوش نمى‏رسد کم اشتها مى‏شوند.

در شیرخوارگاه‏هاى وابسته به مرکز تحقیق دانشگاه کورنیل راجع به صداى‏ مصنوعى قلب مادر از لحاظ شدّت آنهم تحقیق کرده‏اند و متوجه شده‏اند که اگر آن صدا شدیدتر از صداى طبیعى قرعات قلب مادر باشد کودکان را مضطرب مى‏کند و به گریه درمى‏آیند.

یکى از پزشکان مرکز تحقیق دانشگاه کورنیل ضمن سفرهایى که در قاره‏هاى جهان مى‏کرد دقت مى‏نمود که بداند مادران در کشورهاى مختلف، در معابر، فرزندان خود را چگونه در آغوش مى‏گیرند. این پزشک که به اسم دکتر «لى سالک» خوانده مى‏شود و اکنون در مرکز تحقیق دانشگاه کورنیل مشغول کار است مى‏گوید که اکثر زنها در تمام قاره‏هاى دنیا در معابر، فرزندان خود را در طرف چپ بغل مى‏گیرند.» «1» خداوندى که پاره گوشتى را در سینه مادر، با قدرت کامله خود منبع این همه آثار و فیوضات جهت آرامش و اطمینان و رشد و کمال و زمینه‏ساز اشتها براى کودک گهواره قرار داده، در سایه قدرتش دشوارى‏ها آسان مى‏گردد.

اگر شما در هنگام دچار شدن به بند دشوارى‏ها، با تضرّع و زارى و انابه و توبه و توکّل و اعتماد و بصیرت و دوربینى به پیشگاه مقدّس حضرت ربّ العزّه رو کنید، با کلید قدرت حق و رحمت و رأفت جناب او دشوارى‏هاى شما به طور قطع آسان مى‏گردد.

توکّل و توسّل، اعتماد و یقین، تضرّع و زارى، ورع و زهد، انفاق و خوشدلى، رأفت و رحمت و به خصوص توبه و دعا و زارى و مناجات، عجیب در حلّ مشکلات و آسان کردن دشوارى‏ها موثّر است.

آرى، او وجود مقدس و مبارکى است که حضرت زین‏العابدین، امام عارفان و قبله عاشقان، درباره‏ اش مى‏گوید:

«ذَلَّتْ لِقُدْرَتَکَ الصِّعَابُ»