قرآن مجید درباره این گونه مردم که عبادتى به جز عبادت هوا و پرستش شکم و شهوت و پیروى از خواسته هاى شیطانى خود و دیگران نداشتند مىفرماید:
«آیا خبر حادثه هولناکى که [همه انسانها را از هر سو] فرا مىگیرد، به تو رسیده است؟* در آن روز چهره هایى زبون و شرمسارند؛* [آنان که همواره در دنیا] کوشیدهاند و خسته شدهاند [و سرانجام سودى نیافته اند]* در آتشى سوزان درآیند.* آنان را از چشمه اى بسیار داغ مىنوشانند؛* براى آنان طعامى جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد* که نه فربه مىکند و نه از گرسنگى بىنیاز مىنماید» .
راستى چه بدبختى خطرناکى است، که انسان عمرى بکوشد و نتیجه کوشش و محصول زحماتش عذاب خدا شود.
خداى متعال در مقابل، از گروهى نام مىبرد که در خط بندگى اللَّه بودند و کلامى جز کلام حق نشنیدند، گروهى که در قیامت به خوشحالى غیر قابل وصفى مىرسند. درباره آنان مىگوید:
«در آن روز چهره هایى شاداب و باطراوت اند* از تلاش و کوشش خود خشنودند* در بهشتى بریناند* در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند* در آن چشمهاى روان است* [و] در آنجا تختهایى بلند و با ارزش قرار دارد* و [در کنار چشمه هایش] قدحها نهاده شده است* و [دیگر از نعمت هایش] بالشهایى پهلوى هم چیده [براى تکیه زدن بهشتىها] است* و فرشهایى زربفت و گسترده [که روى آن مىنشینند.]»
.jpg)
