ابن ‏سینا جمله‏اى دارد که بسیار پرارزش است. شیخ الرئیس که خود انسان باارزشى بود، در شهر بلخ و در سن هجده سالگى، طاقت ماندن نداشت، به سبب این‏که در تمام منطقه بلخ استادى نبود که بتواند از او استفاده کند، زیرا حرکت عقلى ‏اش فوق ‏العاده سریع بود. کتاب‏هاى او عبارت‏اند از: کتاب شِفا که یکى از کتاب‏هاى بزرگ فلسفه در طول تاریخ است و نمونه‏ اش در این پنج هزار سال عمر فلسفه کمتر آمده است، هم‏چنین کتاب اشارات، و کتاب قانون که در علم طب است.

دانشمندان بزرگ شرق و غرب مى‏گویند که اکثر مطالب این کتاب نه تنها کهنه نشده، بلکه هنوز هم زنده است. 1100 سال پیش، او در گوشه شهر همدان نشسته و کتاب قانون را نوشته و بیمارى‏ها را با درمانش توضیح داده است. او وقتى به مساله معده مى‏رسد مى‏گوید: معده انسان مى‏تواند دچار ده نوع درد شود. یازدهمى آن هنوز پیدا نشده است!

به یقین، مغز ابن سینا از مغز ما سنگین‏تر نبوده. او هم یک ایرانى معمولى بوده که تنها تفاوتش با ما در بهره ‏گیرى از عقل بوده است. به هر حال، در این دنیا، یکى دنبال زیبایى بازو و قدرت مچ مى‏رود؛ یکى در پى زیبایى اندام خویش است و دیگرى به دنبال کسب مقام قهرمانى است. ابن‏ سینا هم در پى قهرمانى عقل بود. براى همین، عقلش را به کار گرفت و لحظه‏ اى وقتش را تلف نکرد.