اسْتَعِینُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یُورِثُها مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ: «1»

از خدا کمک بخواهید، و صبر و استقامت پیشه سازید، بى‏تردید مالکیت زمین براى خداست، آن را به هر کس از بندگانش بخواهد به ارث مى‏دهد و سرانجام نیک براى پرهیزکاران است.

اگر جامعه و ملتى همه با هم در همه امورشان از حضرت حق که قدرتى بى‏نهایت و کارگزارى حکیم است یارى و کمک بخواهند، وجود مقدس او درخواستشان را اجابت مى‏کند و به آنان براى به نتیجه رسیدن کارشان یارى مى‏دهد، و اگر در برابر حادثه‏ها چه حادثه‏مالى و چه حادثه اجتماعى و نیز در برابر آزمایشات الهى و هم چنین در عرصه انجام عبادت و خوددارى از گناه صبر و استقامت از خود نشان دهند، به پیروزى و رستگارى قطعى مى‏رسند، و از شکست و ذلت مصون مى‏مانند.

چنین ملتى با همراه داشتن یارى حق، و با صبر و استقامتى که آنان را چون فولاد آب دیده مى‏کند به مرز قدرت فراگیر مى‏رسند و یقیناً مى‏توانند حکومتى جهانى بر اساس فرهنگ الهى برپا کنند.

مصونیت از حرام‏خوارى‏

فَکُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلالًا طَیِّباً وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ: «2»

از آنچه بهره و غنیمت به دست مى‏آورید در حالى که حلال و پاکیزه است بخورید، و از خدا پروا کنید، یقیناً خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

تقواى الهى پس از آن که با تمرین ترک گناه، و توجه به حضرت حق، و روى‏کرد به قیامت به صورت روحى مقاوم در باطن انسان تحقق پیدا کند، هم‏چون سپر محکم و استوارى براى آدمى خواهد بود که حملات سهمگین هر حرامى به ویژه حرام‏هاى مالى را که جاذبه‏هاى شدیدى دارد در هم مى‏شکند، و عرصه زندگى و حیات انسان را از ورود این خطر عظیم و خسارت‏هاى غیر قابل جبرانش در مصونیت قرار مى‏دهد.

انسان باتقوا و پرهیزگار که از سکوى تقوا با چشم دل و دیده‏ى بصیرت خدا را مى‏نگرد، و صحنه‏هاى عظیم قیامت را مشاهده مى‏نماید، قدرت رفتن به سوى مال حرام را ندارد، و دست پاک و الهى‏اش به سوى لقمه حرام دراز نمى‏شود، و جز به حلال طیب و پاک خدا قناعت نمى‏ورزد.

محبوبیت در پیشگاه خدا

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ: «3»

بى‏تردید خدا اهل تقوا را دوست دارد.

عشق و محبت ویژه حق از افق وجود هر انسانى طلوع نمى‏کند، این کیمیاى حیات بخش، و اکسیر اعظم را در ظرف وجود هر کسى قرار نمى‏دهند، این رشته نورانى را به گردن قلب هر انسانى نمى‏اندازند، هر بى‏سر و پائى را در فضاى عشق و محبت نمى‏پذیرند، و هر کسى را چوب انداز در گردونه محبوبیت قرار نمى‏دهند، از شرایط زیبا و پرقیمت ورود به میدان محبت حق و عرصه محبوبیت حضرت رب داشتن سرمایه بسیار پرسود تقواست، حقیقتى که عامل جذب محبت او به سوى انسان، و سبب تحقق آن براى آدمى است.

کسى که محبوب مالک مالکان، و رب ارباب، و منبع غنا و استغنا، و چشمه‏ى کمالات بى‏نهایت، و دریاى بى‏پایان کرامت، و ریشه حق و حقیقت، واصل و بنیان خلقت و خلاصه ارحم الراحمین و اکرم الاکرمین گردد، آیا مى‏توان سود و نفعى که از جانب آن محب به محبوب مى‏رسد به شماره آورد و به محاسبه کشید؟!

دیوانه کنى هر دو جهانش بخشى‏

دیوانه تو هر دو جهان را چه کند

به دست آوردن بشارت دنیائى و آخرتى از سوى حق‏

الَّذِینَ آمَنُوا وَ کانُوا یَتَّقُونَ لَهُمُ الْبُشْرى‏ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَةِ لا تَبْدِیلَ لِکَلِماتِ اللَّهِ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ: «4»

آنان که ایمان آوردند، و پیوسته تقوا پیشه کردند، براى آنان در دنیا و آخرت «نسبت به دست یافتن به مقامات و مراتب عالى و بهشت‏هاى جاویدان و خوشنودى حق مژده و بشارت است» براى حقایق الهیه و خواسته‏هاى ربانیه تغییرى نیست، این است آن رستگارى بزرگ.

براى پرهیزکاران بنابر آیات قرآن مجید و روایات و معارف الهیه از جانب خدا به وسیله الهام یا رؤیاى صادقه مژده‏ى بشارت است که به دنبال تقوا این سرمایه عظیم معنوى به درجات و کمالات رفیعه در دنیا مى‏رسند، چنان که به حضرت یوسف آن پاکدامن بى‏نظیر و متقى بى‏بدیل مقامات و مراتب آینده‏اش را در خواب نشان دادند، و منازل و درجات اهل تقوا را به وسیله وحى و زبان پیامبران و امامان مژده داده‏اند که بى‏تردید به آن منازل و درجات در عرصه‏گاه قیامت خواهند رسید چنان که در قرآن مجید آمده:

لِلَّذِینَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها وَ أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ: «5»

براى آنان که تقوا پیشه کردند، نزد پروردگارشان بهشت‏هائى است که از زیر درختانش نهرها جارى است، در آن جاوید و ابدى هستند، و نیز براى آنان همسرانى پاکیزه و خوشنودى و رضایت از سوى خداست و خدا بیناى به بندگان است.

رهائى از دوزخ‏

ثُمَّ نُنَجِّی الَّذِینَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمِینَ فِیها جِثِیًّا: «6»

سپس اهل تقوا را نجات مى‏دهیم و ستمگران را در دوزخ در حالى که براى ابد به زانو در آمده‏اند رها مى‏کنیم.

تقواى اهل تقوا سپر استوارى است که آنان را گرچه از مسیر دوزخ به سوى بهشت حرکت کنند از آتش و عذاب حفظ مى‏کند، و نمى‏گذارد نسبت به آتش و شراره و حرارت آن اندک چیزى احساس کنند، ولى آنان که نخواستند به این سپر محکم، و مانع مستحکم مسلح شوند و نخواستند در سایه عبادت و طاعت و خدمت به خلق نیروئى معنوى و قوى و گامى استوار پیدا کنند، در قیامت اندک مصونیتى از عذاب نخواهند داشت، و همانطور که در دنیا به سوى بندگى حق و خدمت به خلق گام برنداشتند، در قیامت نیروى گام برداشتن به سوى بهشت را نخواهند داشت و در دل آتش دوزخ به زانو خواهند آمد.

پی نوشت ها:

______________________________

(1)- اعراف 128.

(2)- انفال 69.

(3)- توبه 7.

(4)- یونس 63- 64.

(5)- آل‏عمران 15.

(6)- مریم 72.