بندگى
عبادت یعنى گردن نهادن به همه خواستههاى حق چه در زمینههاى مادى و چه در زمینههاى معنوى.
عبادت یعنى خالصانه و فروتنانه به اجراى فرمانهاى حضرت خالق همت گماشتن.
عبادت یعنى طلب مال حلال و پاک و هزینه کردن آن امر معیشت خود و زن و فرزند.
عبادت یعنى پرداختن خمس منافع و سودهائى که از کسب و کار و معدن و غنیمت به دست میآید.
عبادت یعنى پرداخت زکات به آنچه زکات تعلق میگیرد.
عبادت یعنى صله رحم، کمک به سائل و محروم، رفع مشکلات خویشان و مردم و انفاق و صدقه، و انجام هرکار خیر و مثبت.
عبادت یعنى پیراستن رذائل از قلب و روح و آراستن باطن به حسنات اخلاقى و حالات ملکوتى.
عبادت یعنى یادخدا در هرحال، و انصاف دادن به مردم، و مواسات با برادران دینى، و یارى رساندن به مظلوم و ناتوان.
عبادت یعنى طلب علم و دانش و فضل و فضیلت و شرافت و کرامت و حرکت در صراط مستقیم براى رسیدن به قرب حضرت حق.
عبادت یعنى جهاد با مال و جان براى حفظ اسلام و دفع خطرات از مردم کشور و نگاهبانى از مرزهاى اسلام و مملکت.
عبادت یعنى اتحاد و وحدت با یکدیگر در سایه قرآن و اهل بیت.
عبادت یعنى تبلیغ دین و نشرمعارف الهى و ابلاغ پیامهاى حضرت حق به زن و فرزند و دیگر مردم.
عبادت یعنى امربه معروف و نهى از منکر، و دفع ستم از ستمدیده، و حل مشکلات جامعه و عیادت بیمار و رعایت حال یتیم، و دادن قرض الحسنه به نیازمند.
عبادت یعنى قرائت قرآن، معرفت به قرآن، عمل به قرآن، ابلاغ قرآن.
عبادت یعنى اداى نماز واجب، شرکت در جماعت، رعایت آداب ظاهرى و باطنى نماز.
عبادت یعنى روزه ماه رمضان، حفظ حرمت ماه مبارک و مراعات آداب باطنى روزه و آداب ظاهرى صوم.
عبادت یعنى حج خانه خدا با حفظ شرایط زیارت، و تزکیه نفس در مسیرحج و زمان حج.
در هرصورت لفظ عبادت شامل همه خواستههاى حق نسبت به خودش و نسبت به خلق اوست، چرا که حضرت او در فرمانهایش به رعایت حق انسانها در همه زمینه و حتى رعایت حق حیوانات و هرجاندارى فرمان داده، و فرمان برى از او نسبت به مخلوقاتش در حقیقت عبادت و بندگى نسبت به حضرت اوست.
مقام عبادت بالاترین و برترین مقام است، و همه فیوضات ویژه حق در دنیا و آخرت فقط از این ناحیه به انسان میرسد.
توضیح عبادت و موارد آن و آنچه که از نظر ظاهر و باطن با عبادت نسبت دارد کتابى چند جلدى میطلبد این فقیر دراین سطور به کلیاتى از این گنجینه الهى اشاره میکند.
برترین مقام
از آیات کتاب خدا و روایات اهل بیت، و معارف الهیه استفاده میشود که برترین مقام براى انسان در پیشگاه حضرت حق، و در دنیا و آخرت مقام بندگى و عبودیت است.
انسانى که با همه وجود تسلیم فرمانهاى خداست، و تمام حرکات و سکناتش هماهنگ با خواستههاى الهى است و دراین راه از پاکى جان و خلوص نیت، و بلندى همت برخوردار است، و نمیگذارد و نمیخواهد لحظهاى از عمرش هزینه شیطان و هواى نفس شود، و همواره در تمام امورش در مقام جلب خشنودى حضرت حق است، در گردونه عبادت و بندگى قرار دارد و به یقین برترین انسان است.
شاخص ارزش در محضر حضرت دوست بندگى اوست، هرچند بندگى انسان به پیشگاه پروردگار بیشتر، مقامش برتر و والاتر است.
حضرت حق در قرآن مجید پیامبران و اولیاءش را در نهایت با مقام بندگى ستوده است، و در جایجاى قرآن مجید از قول آنان نقل میکند که به امتها میگفتند ما را فرمان رسیده که جز خدا نپرستیم.
«قُلْ إِنَّما أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَ لا أُشْرِکَ بِهِ:» «1»
اى رسول من، به مردم بگو جز این نیست که من فرمان یافته ام خدا را بندگى کنم و به او شرک نورزم.
«إِنَّما أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِی حَرَّمَها وَ لَهُ کُلُّ شَیْءٍ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ:» «2»
من فقط فرمان یافته ام که پروردگار این شهر را که آن را بسیار محترم شمرده و همه چیز در سیطره مالکیت اوست بپرستم و امر شده ام از تسلیم شدگان به حضرت او باشم.
«قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّینَ:» «3»
بگو من مأمورم که خدا را درحالى که ایمان و عبادت را براى او خالص مینمایم بپرستم.
«فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیْناهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا:» «4»
پس موسى و همراهش بندهاى از بندگان ما را یافتند که او را از نزد خود رحمتى عطا کردیم.
«إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِینَ:» «5»
به یقین نوح از بندگان مؤمن ما بود.
«إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ:» «6»
بیتریدد، ایوب را شکیبا یافتیم چه نیکو بنده اى! یقیناً بسیار رجوع کننده به سوى ما بود.
«وَ اذْکُرْ عِبادَنا إِبْراهِیمَ وَ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ أُولِی الْأَیْدِی وَ الْأَبْصارِ:» «7» و بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را به یادآر که داراى قدرت و بصیرت بودند.
«سُبْحانَ الَّذِی أَسْرى بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ ..» «8»
منزه و پاک است خدائى که شبى بندهاش را از مسجدالحرام ....
تمام مسلمانان و مؤمنان در شبانه روز در تشهدهاى نمازهاى واجب و مستحب پیامبر بزرگوار اسلام را به عبودیت و بندگى میستایند:
«و اشهد ان محمداً عبده:»
و گواهى میدهم که محمد بنده خداست.
پی نوشت ها:
______________________________
(1)- رعد، آیه 36.
(2)- نمل، آیه 91.
(3)- زمر، آیه 11.
(4)- کهف، آیه 65.
(5)- صافات، آیه 81.
(6)- ص، آیه 44.
(7)- ص، آیه 45.
(8)- اسرا، آیه 1.