شیطان، موسى را ملاقات کرد و به حضرت عرضه داشت: اى موسى! تویى آن انسانى که خداوند مهربان تو را به رسالت برگزیده و بى‏واسطه با تو سخن مى‏گوید، روى این حساب از آبروى فوق‏العاده‏ اى برخوردارى، من یکى از مخلوقات خدایم و گناهى را مرتکب شدم و علاقه دارم از آن گناه به درگاه حضرت حق توبه کنم!! به پیشگاه محبوب عالمیان واسطه شو تا توبه‏ام را بپذیرد.
موسى بزرگوار قبول کرد، از خداوند مهربان درخواست کرد: الهى! توبه‏اش را بپذیر.
خطاب رسید: موسى! خواسته‏ات را قبول کردم، به شیطان امر کن به قبر آدم سجده کند، چرا که توبه از گناه، جبران عمل فوت شده است.
موسى، ابلیس را دید و پیشنهاد مقصود خلقت را به او گفت. سخت عصبانى و خشمگین شد و با تکبّر گفت: اى موسى! من به زنده او سجده نکردم، توقّع دارى به‏ مرده او سجده کنم!!
سپس گفت: اى موسى! به خاطر این که به درگاه حق جهت توبه من شفاعت کردى بر من حق‏دار شدى، به تو بگویم که در سه وقت مواظب ضربه من باش که هرکس در این سه موضع، مواظب من باشد از هلاکت مصون مى‏ماند.
1- به هنگام خشم و غضب، مواظب فعالیت من باش که روحم در قلب تو و چشمم در چشم تو است و همانند خون در تمام وجودت مى‏چرخم، تا به وسیله تیشه خشم، ریشه‏ات را برکنم.
2- به وقت قرار گرفتن در میدان جهاد، متوجّه باش که در آن وقت من مجاهد فى سبیل اللّه را به یاد فرزندان و زن و اهلش انداخته، تا جایى که رویش را از جهاد فى اللّه برگردانم!
3- بترس از این که با زن نامحرم خلوت کنى که من در آنجا واسطه نزدیک کردن هر دو به هم هستم!
در این داستان عجیب، شیطان به سه برنامه خطرناک اشاره دارد: شهوت، غضب و حرص.
در هر صورت باید گفت: بدون شک، فرار انسان از جهاد، ریشه‏اى جز حرص به دنیا ندارد و امتناع ابلیس از سجده به آدم منشأى غیر حسد نمى‏تواند داشته باشد و این حسد، درب بسیار بزرگى است که شیطان با ورودش، قدرت تسخیر قلب را پیدا مى‏کند