«گوستاولبون» فرانسوى مى‏گوید:
«تمام جهان باید رهین منّت اسلام باشد؛ زیرا ملت اسلام خدمات ارزنده و شایان تقدیرى به معارف دنیا نمودند. مراکز علمىِ اروپایى‏ها عبارت بود از جایى که در آنجا پاپ‏ها و سردمداران کلیساها به حالت نیمه وحشى زندگى کرده و به بى‏خطى و بى‏سوادى خود افتخار مى‏کردند. مدار علوم ما فقط مسلمانان بودند».
و خلاصه در کتاب پربهاى «تمدن اسلام و عرب» مى‏نویسد:
«از نظر خصایص اخلاقى نیز همین اندازه بس که آنها اروپا را تربیت کرده به شاهراه تمدن و ترقى راهنمایى نمودند. حالت بربریّت اروپاییان تا مدت طولانى، در واقع بیش از اینها بود که خود بتوانند آن را حس کنند. البته در قرن یازدهم و بیشتر در قرن دوازدهم احساسات مختصرى در مردم پیدا شده؛ ولى از همان وقت فقط چند نفر از اشخاص حساس و روشن‏فکر، ضرورت این را حس کردند که باید کفن جهالت را درید و بدون فاصله به طرف مسلمین که از هر جهت برتر و استادترند متوجه شد و به آنها مراجعه نمود».