فخر رواة الشیعه الامامیة و کهف الشریعة الاسلامیة على بن بابویه ق

»» فخر رواة الشیعه الامامیة و کهف الشریعة الاسلامیة على بن بابویه ق
على بن بابویه قمى , در حدودسال 220 هـ.ق در قم و خاندانی روحانى و اصیل متولد شد.
استادان و مشایخ على بن بابویه تقریبا همان مشایخ کلینى یعنى محمد بن یحیى العطار و على بن ابراهیم قمى و احمد بن ادریس اشعرى و حسین ابن محمد بن العطار و عبدالله بن حسن مؤدب و محمد بن احمد ابن هشام و ابو خلف عجلى مى باشند .
معروفترین شاگردان او غیر از دو فرزندش ابو جعفر صدوق و ابو عبدالله الحسین ، عباس بن عمر کلوازانى و تلعکبرى و احمد بن داوود قمى و سلامة بن محمد بودند.
گفتار بزرگان :
نـجـاشـى از اصـحاب خود نقل کرده است, که مجمعى از اصحاب شنیده اند که : پـیـش ابوالحسن على بن محمد سمرى (ره ), یکى از نواب چهارگانه امام عصر (عج ) بودیم که او گفت : خداوند رحمت کند على بن حسین بن بابویه را به او گفته شده که او زنده است در پاسخ گفت : نه , او امروز به رحمت ایزدى پیوست تاریخ آن را یادداشت کردند و خبر رسید که او همان روز از دنیا رفته است.
خصوصیات اخلاقی:
او مورد عنایت خاصه حضرت امام زمان (عجل اللّه تعالى فرجه الشریف )واقع شده است و نامه اى از سـوى آن بـزرگوار توسط حسین بن روح نوبختى به اورسیده است که متن آن در رجال نجاشى این گونه آمده است : ابـوالحسن على بن حسین بن موسى بن بابویه قمى , شیخ بزرگ و پیشواى قمى ها در روزگار خـویـش , فقیه و مورد وثوق آنان , او به عراق آمد و با ابوالقاسم حسین بن روح (رحمه اللّه ) ملاقات نـمود و از او مسائلى را پرسید سپس با او مکاتبه نمود و این مکاتبات توسط على بن جعفر بن اسود انـجـام مـى پذیرفت در یکى از این مکاتبات از او مى طلبد که نامه اى را به محضر صاحب امر (عج ) بـرسـاند که در آن نامه درخواست دعائى درباره فرزند صورت گرفته بود, پس در پاسخ او چنین آمـد که ما ازخداوند متعال درخواست نمودیم که فرزندى به تو عنایت فرماید و به زودى دوفرزند ذکور نیکوکار و خیر نصیب تو خواهد شد . پـس از آن مـکاتبه بود که ابوجعفر و ابوعبداللّه از یک همسر ام ولدى متولدگردیدند از ابوعبداللّه حـسـین بن عبیداللّه آمده است که مى گفت : از اباجعفر مى شنیدم که بارها مى گفت : من با دعاى صاحب امر و امام زمان (عج ) به دنیا آمده ام و به این عنایت افتخار مى نمود
مقام علمی :
ابـوالـحـسـن على بن الحسین بن موسى بن بابویه , یکى از فقهاى نامدار و یکى ازاصحاب فتوى و اجـتـهـاد, و در عصر خویش رئیس فقها و محدثین و پیشواى مردم قم بوده است شیعیان در امور دینى به او مراجعاتى داشته اند و فتوایش نزد همگان نافذ ومحترم بوده است . در بـیـان عـظـمت علمى و منزلت قدس و تقواى او, همین بس است که فقهاى مادر مواردى که حـدیـثى از اهل بیت عصمت و طهارت (ع ) نرسیده باشد, و از او فتوایى در آن زمینه وجود داشته بـاشـد, فـتاواى او را به علت نزدیک بودن به عهد امامت وعصر معصوم (ع ), به منزله حدیث تلقى مـى کـردنـد و فـتواى او را نشانى از وجودحدیث در آن زمینه قلمداد مى نمودند چنانکه شهید اول در کتاب ذکرى با این تعبیربیان فرموده اند:. اصـحـاب مـا, دستورالعمل خود را از رساله على بن بابویه مى گرفتند, هنگامى که دسترسى به نص روایت نداشتند, چون اعتماد و اطمینان کاملى به او داشتند .
وفات :
عـلـى بـن بـابـویـه در سـال 329 .هـ ق در درگذشت , و در قم , نزدیک صحن مطهر حضرت معصومه (س ) مدفون گردید و مزارش معروف , و هم اکنون مورد زیارت و عنایت مردم می باشد.

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( سه شنبه 86/3/22 :: ساعت 11:52 صبح )