قبل از هر چیز باید دانست که عمل نامشروع زنا در نظر اعراب زمان جاهلیت زشت نبود، بسیارى از مردان براى خود چند رفیقه داشتند و زنان نیز داراى چند دوست بودند.

اعراب در زمان جاهلیت گاهى زنان خود را مجبور به زنا مى‏کردند تا از آن طریق سودى عایدشان گردد.

ابن عباس مى‏گوید:

«اعراب کنیزان خود را مجبور به این عمل مى‏کردند و درآمد آن را مى‏گرفتند»

مردم زمان جاهلى داراى نکاح‏هاى مختلفى بودند که اقسامى از آن، از نظر خوانندگان عزیز مى‏گذرد:

1- ازدواج معمولى:

در آن عصر مانند سایر دوران، مردى دخترى را براى همسرى انتخاب مى‏کرد، پدر دختر براى فرزندش مهریه قرار مى‏داد و او را به آن مرد تزویج مى‏کرد.

2- ازدواج پرچمى:

زن‏هایى بودند که براى استفاده عموم، خود را در معرض قرار مى‏دادند و براى راهنمایى و جلب توجه مردم بالاى منازل خود پرچم‏هایى نصب مى‏کردند تا هر کس بخواهد، بدون مزاحمت به منزل آنان برود.

3- ازدواج استبضاع:

هنگامى که زن از قاعده زنانگى پاک مى‏شد، شوهرش او را نزد هر کس که مى‏خواست مى‏فرستاد و دستور مى‏داد با او همبستر شود، پس از آن، شوهر با زن همبستر نمى‏شد تا آثار حمل زن از مرد بیگانه روشن شود، سپس به خود اجازه همبستر شدن مى‏داد، این تأخیر در میان قوم براى آن شوهر دلیل نجابت بود.

4- ازدواج بدل:

هر کس از اعراب جاهلى که زن دیگرى را مى‏پسندید حق داشت به آن مرد پیشنهاد معاوضه کند؛ یعنى زن خود را به او بدهد و زن طرف مقابل را براى خود بردارد، مدت معاوضه هم طبق تمایل طرفین بوده و زنان سیه‏بخت در این میان یک وظیفه بیشتر نداشتند و آن تسلیم بدون قید و شرط بود.