قرآن مجید براى بخشیدن یک نظام عالى به انسان، دروغگویى، دزدى، کینهتوزى، رباخوارى، دورویى، رشوه، غیبت، تهمت، خیانت، ظلم، تجاوز، بدبینى، زنا، شرابخوارى، قماربازى، ناسزاگویى، چشمچرانى و دیگر کردارهاى ناپسندى که به حال فرد و جامعه مضر است را حرام کرده است.
قرآن مسلمین را به رعیت پرورى و دستگیرى، ایمان و دوستى، احسان و عدل، مروت و شجاعت، شرف و ترس از عذاب الهى، زهد و پرهیزکارى و کسب معارف و زیور معنوى در تحت فلسفه ناپایانى تشویق کرده است. آیا وضع جوامع اسلامى امروز مطابق با حلال و حرام قرآن است؟
آیا انحطاط جامعه، سزاى این کناره گیرى از قرآن مجید نیست؟!