آیت اللّه بروجردى، یکى از اعاظم علماى شیعه و فقهاى بزرگ مذهب بود، شخصیّت ممتاز علمى و عملى ایشان باعث گشت که در زمان وى، حوزه علمیه قم از چنان عظمتى برخوردار شود که صداى دانش و مذهب شیعه به بسیارى از کشورها برسد.

امام خمینى رحمه الله براى حضرت آیت اللّه بروجردى رحمه الله اهمیّت و احترام خاصى قائل بودند.

نقل مى‏کنند: یک روز عدّه‏ اى از علماى بلاد در محضر آیت اللّه بروجردى جمع بودند، در برابر ایشان صحبت از خدمات ارزنده آن جناب به میان آمد و هرکسى گوشه ‏اى از برنامه‏ هاى پراهمیّت ایشان را اعم از پربار کردن فقه، عظمت دادن به حوزه، چاپ کتب علمى، تأسیس دار التّقریب، ساختن مساجد و مدارس، فرستادن مبلغ به ممالک خارجى، گوشزد مى‏کرد و آن جناب با دقت به آن مسائل گوش مى‏دادند، تنها پیرمرد عالمى که اکثر حضار او را نمى‏شناختند و معلوم بود از گوشه‏ اى از کشور به دیدن آن جناب آمده ساکت بود.

آیت اللّه بروجردى به او فرمودند: شما هم چیزى بگو، ناگهان پیرمرد با حالى پر از خضوع و انکسار عرضه داشت:

أَخْلِصِ الْعَمَلَ فَإِنَّ النَّاقِدَ بَصیرٌ.

حضرت آیت اللّه، آنچه گفتند به درد شما نمى‏خورد، عمل خالص کن که زرگرى که بناست اعمال را محک بزند، بیدار بیدار است.

نوشته ‏اند بهت مجلس را گرفت و به پهناى صورت، اشک از دو دیدگان حضرت آیت اللّه بروجردى سرازیر شد .